ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ

Ψαλλομένη υπό επτά (ή ενός )Ιερέων, εν Εκκκλησία ή εν Οίκω.

Συναχθέντων των επτά Πρεσβυτέρων(ή ενός) προτίθεται εν μέσω τετράπους και επάνω αυτού η εικών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ή της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου ή άλλη τις, σκεύος τι έχον σίτον ή άλευρον, και εν τω μέσω του σίτου τίθεται κανδήλα μετά οίνου και ελαίου, και άρχεται η Ακολουθία.

Ο πρώτος τη τάξει των Ιερέων

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν.

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν. Κύριε ελέησον. (12)

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.

 Ψαλμός 142

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθησε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ᾽ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου κύριε εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ᾽ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκα του ονόματός σου, Κύριε ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολεθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου ότι εγώ δούλός σου ειμι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ των δούλων του Θεού, πάντων των συμπαρόντων και συμπροσευχομένων πατέρων και αδελφών ημών και υπέρ του ελθείν επ᾽ αυτούς την χάριν του Αγίου σου  Πνεύματος.   

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

Αλληλούια, Αλληλούια. Αλληλούια.

Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με.

Αλληλούια, Αλληλούια. Αλληλούια.

Ελέησον με, Κύριε, ότι ασθενής ειμή.

Αλληλούια, Αλληλούια. Αλληλούια.

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Κύριε, ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν, μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών, αλλ᾽ επίβλεψον και νυν, ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών, συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε, μη αστοχήσωμεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων, συ γαρ ει η σωτρηρία του γένους των χριστιανών.

Ν' Ψαλμός

Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από τής ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς με αγαλλίασιν και ευφροσύνην· αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα το Άγιον μη αντανέλης απ᾽ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ο ΚΑΝΩΝ

Ωδή α΄ Ήχος δ΄. Θαλάσσης το ερυθραίον πέλαγος.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ελαίω της ευσπλαγχνίας Δέσποτα, ο ιλαρύνων αεί, ψυχάς ομού και σώματα βροτών, και φρουρών εν Ελαίω πιστούς· Αυτός και νυν οικτείρησον, τους δι᾽ Ελαίου προσιόντας Σοι.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Υπάρχει Σου του ελέους Δέσποτα, πλήρης η σύμπασα γη· όθεν Ελαίω θείω μυστικώς, οι χριόμενοι σήμερον, τον υπέρ νουν σου έλεον, πιστώς αιτούμεν Σε δοθήναι ημίν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Χρισμόν Σου τον ιερόν Φιλάνθρωπε, ο Αποστόλοις τοις Σοις, επ᾽ ασθενούσι δούλοις Σου τελείν, συμπαθώς εντειλάμενος, ταις δι᾽ αυτών εντεύξεσι, πάντας σφραγίδι Σου ελέησον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η μόνη, το της ειρήνης πέλαγος, Αγνή πλουτήσασα, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου αεί, νοσημάτων και θλίψεων, τους σους οικέτας λύτρωσαι, όπως απαύστως μεγαλύνωσι σε.

Ωδή γ'.  Ευφραίνεται επί σοι.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Συ μόνος ων θαυμαστός, και εν ανθρώποις τοις πιστοίς ίλεως, τοις ασθενούσι δεινώς, δος Χριστέ την Χάριν Σου άνωθεν.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ελαίας κάρφος ποτέ, προς ανοχήν κατακλυσμού Θεία Σου, δείξας ροπή Κύριε, σώσον εν ελέει τους κά­μνοντας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Λαμπάδι θεία φωτός, εν τω ελέει Σου Χριστέ φαίδρυνον, τους εν τη χρίσει και νυν, πίστει του ελέους Σου σπεύδοντας.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Επίβλεψον ευμενώς, Μήτηρ του πάντων Ποιητού άνωθεν, και την πικράν κάκωσιν, λύσον τους νοσούντας πρεσβείαις σου.

Κάθισμα

΄Ηχος πλ. δ΄. Αυλών ποιμενικών.

Ως θείος ποταμός, του ελέους υπάρχων, ως άβυσσος πολλής, συμπαθείας Οικτίρμον, δείξον του Σου ελέους τα θεία ρείθρα, και πάντας ίασαι· βλύσον τας των θαυμάτων πηγάς αφθόνως, και πλύνον άπαντας· Σοι γαρ αεί προστρέχοντες θερμώς, την Χάριν εξαιτούμεθα.

Έτερον

΄Ηχος  δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ο ιατρός και βοηθός των εν πόνοις, ο Λυτρωτής τε και Σωτήρ των εν νόσοις, Αυτός των όλων Δέσποτα και Κύριε, δώρησαι την ίασιν, τοις νοσούσι Σου δούλοις, οίκτειρον ελέησον, τους πολλά επταικότας, και των σφαλμάτων λύτρωσαι Χριστέ, όπως δοξάζωσι την Θείον Σου δύναμιν.

Ωδή δ' Επαρθέντα σε ιδούσα.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Αδιάφθορον ως μύρον Σωτήρ υπάρχων, το κενωθέν εν χάριτι, και κόσμον καθαίρον, οίκτειρον, ελέησον τους τη θεία πίστει Σου, μώλωπας σαρκός επαλείφοντας.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ιλαρότητι σφραγίδος του Σου ελέους, νυν τάς αισθήσεις Δέσποτα, σφραγίσας Σοις δούλοις, άβατον, απρόσιτον, την είσοδον ποίησον, πάσαις εναντίαις δυνάμεσιν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ο προσκαλείσθαι κελεύων τους ασθενούντας, ιερουργούς ενθέους Σου, και τούτων εντεύξει, και χρίσει Ελαίου Σου, Φιλάνθρωπε σώζεσθαι, σώσον Σω ελέει τους κάμνοντας.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτόκε αειπάρθενε Παναγία, σκέπη στερρά και φύλαξ μου, λιμήν τε και τείχος, κλίμαξ και προπύργιον, ελέησον οίκτειρον· προς σε γαρ και μόνην κατεφύγομεν.

Ωδή ε'. Συ Κύριε μου φως.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Υπάρχων Αγαθέ, του ελέους η άβυσσος, ελέησον Ελεήμον, Σου τω θείω Ελαίω, τους κάμνοντας ως εύσπλαγχνος.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ψυχάς ημών Χριστέ, και τα σώματα άνωθεν, σφραγίδος Σου θείω τύπω, αγιάσας αφράστως, χειρί Σου πάντας ίασαι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Αφάτω Σου στοργή, υπεράγαθε Κύριε, δεξάμενος τας του μύρου, δια πόρνης αλείψεις, οικτείρησον τους δούλους Σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πανύμνητε αγνή, υπεράγαθε, Δέσποινα, ελέησον τους τω θείω χριομένους Ελαίω, και σώσον τους οικέτας Σου.

Ωδή  Ϛ'. Θύσω σοι, μετά φωνής.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Λόγοις Σου, ο δι᾽ Ελαίου δείξας Φιλάνθρωπε, εν Βασιλεύσι την χρίσιν, και Αρχιερεύσι ταύτην τελέσας, σφραγισμώ Σου, και τους πάσχοντας σώσον ως εύσπλαγχνος.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Μέθεξις, μη εκ πικρών δαιμόνων εφάψοιτο, των έπ᾽ αλείψει ενθέω, τας αισθήσεις Σώτερ, σημειουμένων, αλλ᾽ εν σκέπη περιτείχισον τούτους της δόξης Σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Όρεξον, χείρα την Σην εξ ύψους Φιλάνθρωπε, και Σου το Έλαιον Σώτερ, αγιάσας δίδου τοις Σοις οικέταις, εις υγείαν, και νοσημάτων πάντων εκλύτρωσιν.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πέφηνας, εν τω Θείω σου Τόκω κατάκαρπος, Μήτηρ του Κτίστου ελαία, δι᾽ ης πλήρης ώφθη κόσμος ελέους· όθεν σώζε, πρεσβειών επαφή σου τους κάμνοντας.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Ήχος β'. Τα άνω ζητών.

Ελέους πηγή, υπάρχων Ύπεράγαθε, τους πίστει θερμή, ελέει τω αφάτω σου, προσπεσόντας εύσπλαγχνε, εκ παντοίας λύτρωσαι κακώσεως, και τας αυτών νόσους αράμενος, παράσχου την Θείαν Χάριν άνωθεν.

Ωδή ζ'. Εν τη καμίνω Αβραμιαίοι.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Συ εν ελέει και οικτιρμοίς Σου, Σώτερ μόνος Θεός, πάντων ιατρεύων πάθη τε των ψυχών, και σωμάτων τα συντρίμματα, Αυτός θεράπευσον, και τους εν νόσοις πάσχοντας Εύσπλαγχνε.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Εν τω λιπαίνειν Ελαίου χρίσει, πάντων τας κεφαλάς, δίδου ευφροσύνης τούτω την χαρμονήν, τοις τον έλεον ζητούσι Σου, της εκλυτρώσεως τω πλουσίω ελέει Σου Κύριε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ξίφος υπάρχει κατά δαιμόνων, Σώτερ Σου η σφραγίς· πυρ τε αναλίσκον πάθη τα των ψυχών, Ιερέων ταις εντεύξεσιν όθεν την ίασιν, οι δεδεγμένοι πίστει υμνούμεν Σε.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Συ τον κρατούντα εν δρακί πάντα, Μήτηρ Θεού, ένδον εν κοιλία σχούσα θεοπρεπώς, και αφράστως σωματώσασα, υπέρ των καμνόντων, εξιλέωσαι τούτους δεόμεθα.

  

Ωδή η΄. Χείρας εκπετάσας Δανιήλ.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Άπαντας ελέησον Σωτήρ, κατά το μέγα Σου και Θείον έλεος· τούτου τον τύπον γαρ Δέσποτα, μυστικώς υπαινιττόμενοι, την δι᾽ Ελαίου ιερού χρίσιν προσάγομεν, τοις νοσούσιν· ους περ δυνάμει, τη Ση πάντας ίασαι.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ρείθροις του ελέους Σου Χριστέ, και επαλείμμασι των Ιερέων Σου, πλύνον ως εύσπλαγχνος Κύριε, τας οδύνας και τα τραύματα, και αλγεινών επιφοράς, των εν ανάγκαις παθών τρυχομένων, όπως καθάρσει τη Ση, τύχωσι ρώσεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Σύμβολον της άνωθεν ροπής, και ίλαρότητος Έλαιον, θείον ημίν τοις διαγράφουσι Δέσποτα, μη μακρύνης Σου το έλεος, μηδέ .παρίδης τους πιστώς αεί κραυγάζοντας· Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ένδοξον ως στέφανον Αγνή, ή φύσις είληφε τον Θείον τόκον σου, εχθρών απείργοντα φάλαγγας, και νικώντα κατά κράτος αυτούς· διό χαρίτων σου φαιδραίς, καταστεφόμενοι αγλαΐαις, σε ανυμνούμεν πανύμνητε Δέσποινα.

Ωδή θ'. Λίθος αχειρότμητος όρους.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Νεύσον ουρανόθεν Οικτίρμον, δείξον Σου το έλεος πάσι· δος νυν την αντίληψιν την Σην, και την ισχύν Σου τοις προσιούσι Σοι, δια του θείου χρίσματος, των Ιερέων Σου φιλάνθρωπε.

Δέσποτα Χριστέ,  ελέησον  τους δούλους Σου.

Ίδωμεν πανάγαθε Σώτερ, αγαλλιώμενοι το θείον Έλαιον, ροπή σου ενθέω, υπέρ μετόχους, όπερ προσείληφας, και τυπικώς μετέδωκας, λουτρού του θείου τοις μετέχουσιν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Οίκτειρον ελέησον Σώτερ, ρύσαι δεινών και αλγηδόνων, λύτρωσαι βελών του πονηρού, τους Σους οικέτας ψυχάς και σώματα, ως ελεήμων Κύριος, χάριτι θεία εξιώμενος.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ύμνους και δεήσεις Παρθένε, προσδεχομένη των σων δούλων, ρύσαι χαλεπών παθημάτων, και αλγηδόνων ταις ικεσίαις σου, τους δι᾽ ημών Πανάχραντε, τη θεία σκέπη σου προστρέχοντας.

Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ότι σε αινούσι πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών,  και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ

Επεσκέψατο ημάς.

Εν ελέω Αγαθέ, επίβλεψον Σω όμματι, επί την δέησιν ημών των συνελθόντων εν τω Ναώ Σου, τω αγίω σήμερον, χρίσαι θείω Ελαίω, νοσούντας τους δούλους Σου.

ΑΙΝΟΙ : Ήχος δ΄

Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις. Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.

Αινείτε αυτόν, πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν πάσαι αι δυνάμεις αυτού. Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.

Ήχος δ΄ Έδωκας σημείωσιν.

Του ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον· δόξα αύτη έσται πάσι τοις οσίοις αυτού.

Έδωκας την χάριν Σου, δια των Σων ευδιάλλακτε, Αποστόλων Φιλάνθρωπε, Ελαίω Αγίω Σου, θεραπεύειν πάντων, πληγάς τε και νόσους· διό Ελαίω Σου πιστώς, τους προσιόντας και νυν ως εύσπλαγχνος, αγίασον ελέησον, παντοίας νόσου καθάρισον, και τρυφής της αφθάρτου Σου, καταξίωσον Κύριε.

Αινείτε τον Θεόν εν τοις αγίοις αυτού· αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.

Βλέψον Ακατάληπτε εξ ουρανόθεν ως εύσπλαγχνος, εν χειρί αοράτω Σου σφραγίσας Φιλάνθρωπε, τας ημών αισθήσεις. Ελαίω Σου θείω, τους προσδραμόντας Σοι πιστώς, και εξαιτούντας πταισμάτων άφεσιν· και δώρησαι την ίασιν, την της ψυχής και του σώματος, ίνα πόθω δοξάζωσι Σε, μεγαλύνοντες το κράτος Σου.

Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείαις αυτού· αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού.

Χρίσει του ελέους Σου, και Ιερέων φιλάνθρωπε, επαφή τους οικέτας Σου, αγίασον άνωθεν, νοσημάτων ρύσαι, ψυχής τε τον ρύπον, κάθαρον έκπλυνον Σωτήρ, και πολυπλόκων σκανδάλων λύτρωσαι· τους πόνους παραμύθησαι, τας περιστάσεις εκδίωξον, και τας θλίψεις αφάνισον, ως οικτίρμων και εύσπλαγχνος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σε το καθαρώτατον, του βασιλέως παλάτιον, δυσωπώ Πολυΰμνητε· τον νουν μου καθάρισον, τον εσπιλωμένον, πάσαις αμαρτίαις, και καταγώγιον τερπνόν της υπερθέου Τριάδος ποίησον· όπως την δυναστείαν Σου, και το αμέτρητον έλεος, μεγαλύνω σωζόμενος, ο αχρείος οικέτης Σου.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν.

Τροπάριον, Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ταχύς εις αντίληψιν, μόνος υπάρχων Χριστέ, ταχείαν την άνωθεν, δείξον επίσκεψιν, τοις πάσχουσι δούλοις Σου· λύτρωσαι νοσημάτων, και πικρών αλγηδόνων· έγειρον του υμνείν Σε, και δοξάζειν απαύστως· πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

ΙΕΡΕΥΣ

Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [δεινός], του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου την χάριν του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ευλογηθήναι το Έλαιον τούτο, τη επιφοιτήσει, και δυνάμει, και ενεργεία του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των δούλων του Θεού, των προσελθόντων εις το Άγιον τούτο Μυστήριον, και της εν Θεώ επισκέψεως αυτών, και υπέρ του ελθείν επ᾽ αυτούς την χάριν του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Είτα ο Ιερεύς λέγει την Ευχήν του Ελαίου απέναντι της κανδήλας.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΥ

ΙΕΡΕΥΣ

Κύριε, ο εν τω ελέει, και τοις οικτιρμοίς Σου ιώμενος τα συντρίμματα των ψυχών και των σωμάτων ημών· Αυτός, Δέσποτα, αγίασον και το Έλαιον τούτο, ώστε γενέσθαι τοις χριομένοις εξ αυτού, εις θεραπείαν και απαλλαγήν παντός πάθους, νόσου σωματικής, μολυσμού σαρκός και πνεύματος, και παντός κακού· ίνα και εν τούτο δοξασθή Σου το πανάγιον όνομα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν όσω δε λέγεται η Ευχή παρά του Ιερέως, ψάλλονται τα κάτωθι Τροπάρια. 

  Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ταχύς εις αντίληψιν, μόνος υπάρχων Χριστέ, ταχείαν την άνωθεν, δείξον επίσκεψιν, τοις πάσχουσι δούλοις Σου· λύτρωσαι νοσημάτων, και πικρών αλγηδόνων· έγειρον του υμνείν Σε, και δοξάζειν απαύστως· πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

  Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Της ψυχής τα όμματα πεπηρωμένος, Σοί Χριστέ προσέρχομαι, ως ο Τυφλός εκ γενετής, εν μετανοία κραυγάζων Σοι, Συ των εν σκότει, το φως το υπέρλαμπρον.

Ήχος γ' Η Παρθένος σήμερον

Την ψυχήν μου Κύριε, εν αμαρτίαις παντοίαις, και ατόποις πράξεσι, δεινώς παραλελυμένην, έγειρον τη θεϊκή σου επιστασία, ώσπερ και τον Παράλυτον, ήγειρας πάλαι, ίνα κράζω σεσωσμένος· Οικτίρμον δόξα, Χριστέ, τω κράτει σου.

  Ήχος πλ. δ’.

Ως του Κυρίου μαθητής, αvεδέξω Δίκαιε το Ευαγγέλιον· ως Μάρτυς έχεις το απαράτρεπτον· την παρρησίαν ως Αδελφόθεος, το πρεσβεύειν ως Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημώv.

  Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταύρώ.

Ο του Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, επιδημήσας προς ημάς επ᾽ εσχάτων, τωv ημερών Ιάκωβε θεσπέσιε, πρώτον σε ανέδειξε των Ιεροσολύμων, Ποιμένα και Διδάσκαλον, και πιστόν οικονόμον, των Μυστηρίων τωv πνευματικών· όθεv σε πάντες τιμώμεν Απόστολε.

Ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον

Εν τοις Μύροις Άγιε, ιερουργός ανεδείχθης· του Χριστού γαρ Όσιε, το Ευαγγέλιον πληρώσας, έθηκας την ψυχήν σου υπέρ λαού σου, έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου· δια τούτο ηγιάσθης, ως μέγας μύστης Θεού της χάριτος.

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος γ'.

Αθλοφόρε άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Ήχος πλ. δ'.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Ήχος β'.

Τα μεγαλεία σου Παρθένε, τις διηγήσεται; Βρύεις γαρ θαύματα, και πηγάζεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών, ως Θεολόγος και φίλος Χριστού.

Ήχος β' Τα άνω ζητών

Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Α’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Γένοιτο, Κύριε, το έλεος Σου εφ᾽ ημάς.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Καθολικής Επιστολής Ιακώβου το Ανάγνωσμα. Κεφ. 5: 10-16

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

᾿Αδελφοί, ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. ᾽Ιδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν ᾿Ιὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν πέσητε. Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις· ψαλλέτω· ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ᾽Εξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Α΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Λουκᾶν Κεφ.10:25-37

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, Νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, πειράζων αὐτὸν, καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. Ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν, εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Καί τίς ἐστί μου πλησίον; Ὑπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λησταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν, καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον, ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν, ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ, ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος, ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον, καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;  Ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Α'

ΙΕΡΕΥΣ

Άναρχε, αδιάδοχε, Άγιε αγίων, ο τον Μονογενή Σου Υιόν εξαποστείλας, ιώμενον πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν των ψυχών και των σωμάτων ημών, κατάπεμψον το Άγιον σου Πνεύμα, και αγίασον το Έλαιον τούτο· και ποίησον αυτό χριομένοις τοις Σοις δούλοις, εις τελείαν απολύτρωσιν των αμαρτιών αυτών, εις Βασιλείας Ουρανών κληρονομίαν. ***

Συ γαρ ει ο Θεός, ο μέγας και θαυμαστός, ο φυλάσσων την διαθήκην Σου και το έλεος Σου τοις αγαπώσι Σε· ο διδούς λύτρωσιν αμαρτιών δια του αγίου Σου παιδός Ιησού Χριστού· ο αναγεννήσας ημάς από της αμαρτίας· ο φωτίζων τους τυφλούς και ανορθών τους κατερραγμένους· ο αγαπών τους δικαίους και τους αμαρ­τωλούς ελεών· ο ανακαινίσας ημάς εκ σκότους και σκιάς θανάτου, λέγων τοις εν δεσμοίς «Εξέλθετε» και τοις εν τω σκότει «Ανακαλύπτεσθε». Έλαμψε γαρ εν ταις καρδίαις ημών το φως της επιγνώσεως του Μονογενούς Σου Υιού, αφ᾽ ου δι᾽ ημάς επί της γης ώφθη, και τοις ανθρώποις συνανεστράφη· και τοις δεξαμένοις Αυτόν έδωκεν εξουσίαν τέκνα Σου του Θεού γενέσθαι, δια λουτρού πα­λιγγενεσίας την υιοθεσίαν ημίν χαρισάμενος, αμετό­χους ημάς εποίησεν εκ της καταδυναστείας του διαβό­λου· επεί ουκ ευδόκησεν εν αίματι καθαρίζεσθαι, αλλ᾽ εν ελαίω αγίω έδωκε τον τύπον του Σταυρού Αυτού, εις το γενέσθαι ημάς Χριστού ποίμνιον, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, καθαρίσας ημάς εν ύδατι, και αγιάσας εν τω Αγίω Πνεύματι· Αυτός, Δέσποτα Κύριε, δος Χάριν εις την διακονίαν Σου ταύτην, ως έδωκας Μωσεί τω θεράποντί Σου, και Σαμουήλ τω ηγαπημένω Σου, και Ιωάννη τω εκλεκτώ Σου, και πάσι τοις καθ᾽ εκάστην γενεάν ευαρεστήσασί Σοι· ούτω ποίησον και ημάς γενέσθαι διακόνους της Καινής του Υιού Σου Διαθήκης επί το έλαιον τούτο, ην περιεποιήσω τω τιμίω Αυτού Αίματι· ίνα, αποδυσάμενοι τας κοσμικάς επιθυμίας, αποθάνωμεν τη αμαρτία και ζήσωμεν τη δικαιοσύνη, ενδυσάμενοι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, δια της χρίσεως του αγιασμού του μέλλοντος Ελαίου επάγεσθαι. Γένοιτο, Κύριε, το Έλαιον τούτο, έλαιον αγαλλιάσεως, έλαιον αγιασμού, ένδυμα βασιλικόν, θώραξ δυνάμεως, πάσης διαβολικής ενεργείας αποτρόπαιον, σφραγίς ανεπιβούλευτος, αγαλλίαμα καρδίας, ευφροσύνη αιώνιος· ίνα και εν τούτω οι χριόμενοι, τω της αναγεννήσεως ελαίω, φοβεροί ώσι τοις υπεναντίοις και λάμψωσιν εν ταις λαμπρότησι των Αγίων Σου, μη έχοντες σπίλον, ή ρυτίδα, και εισδεχθώσιν εις τας αιωνίους Σου αναπαύσεις, και δέξωνται το βραβείων της άνω κλήσεως.

Σον γαρ εστι το ελεείν και σώζειν ημάς, ο Θεός ημών, και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

*** Ιστέον, ότι τινές την Ευχήν ταύτην έως ώδε μόνον λέγουσι, μετά της εκφωνήσεως: Σον γαρ εστι το ελεείν..., τινές δε έως τέλους.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Β’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Ισχύς μου και ύμνησίς μου ο Κύριος.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Παιδεύων επαίδευσε με ο Κύριος.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα. Κεφ. 15: 1-7

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:

᾿Αδελφοί, ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.῞Εκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ. ῞Οσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. ῾Ο δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἐνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Β΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Λουκᾶν Κεφ. 19: 1-10

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, διήρχετο ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν ῾Ιεριχώ. Καὶ ἰδοὺ, ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος· καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν, ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον, λέγοντες· ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος, εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Ἰδοὺ, τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς· καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Β'

ΙΕΡΕΥΣ

O θεός ο μέγας και ύψιστος, ο υπό πάσης κτίσεως προσκυνούμενος, η της σοφίας πηγή, η της αγαθότητος όντως ανεξιχνίαστος άβυσσος, και της ευσπλαγχνίας απεριόριστον πέλαγος· Αυτός, φιλάνθρωπε Δέσποτα, ο των προαιωνίων και θαυμασίων Θεός, ον ουδείς ανθρώπων, εννοών, ισχύει καταλαβέσθαι, επίβλεψον, εισάκουσον ημών των αναξίων δούλων Σου· και όπου επί τω ονόματι Σου τω μεγάλω, το Έλαιον τούτο προσάγομεν, κατάπεμψον της Σης δωρεάς τα ιάματα και άφεσιν αμαρτιών, και ίασαι αυτούς εν τω πλήθει του ελέους Σου. Ναι, Κύριε ευδιάλλακτε, ο μόνος ελεήμων και φιλάνθρωπος, ο μετανοών επί ταις κακίαις ημών, ο ειδώς ότι έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επί τα πονηρά εκ νεότητος αυτού, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν, ο δια την των αμαρτωλών σωτηρίαν ενανθρωπήσας, Θεός ων, και πλασθείς δια το πλάσμα σου· Συ ει ο ειπών· «Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν»· Συ ει ο το πρόβατον ζητήσας το απολωλός· Συ ει ο την απολομένην δραχμήν επιμελώς ζητήσας και ευρών· Συ ει ο ειπών, ότι· «Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω»· Συ ει ο την Πόρνην, τους τιμίους σου πόδας δάκρυσι βρέξασαν, μη βδελυξάμενος· Συ ει ο ειπών· «Οσάκις αν πέσης, έγειραι και σωθήση»· Συ ει ο ειπών, ότι· «Χαρά γίνεται εν ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι»· Αυτός έπιδε, εύσπλαγχνε Δέσποτα, εξ ύψους αγίου σου, συνεπισκιάσας ημίν τοις αμαρτωλοίς, και αναξίοις δούλοις Σου, εν χάριτι του Αγίου Πνεύματος εν τη ώρα ταύτη, και κατασκήνωσον επί τους δούλους Σου τούτους, τους επεγνωκότας τα ίδια πλημμελήματα και προσιόντας Σοι πίστει· και προσδεξάμενοι τη ιδία Σου φιλανθρωπία, ει τι επλημμέλησαν εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν, συγχωρήσας, εξάλειψον και κάθαρον αυτούς από πάσης αμαρτίας και, αεί συμπαρών αυτοίς, διαφύλαξον τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής αυτών, πορευομένους εν τοις δικαιώμασί Σου, προς το μηκέτι επίχαρμα γενέσθαι αυτούς τω διαβόλω· ίνα και επ᾽ αυτοίς δοξασθή το πανάγιον Όνομα Σου.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ᾽ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Γ’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:. Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα. Κεφ. 12: 27-31, 13: 1-8

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

᾿Αδελφοί,  ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ θεὸς ἐν τῇ ᾽Εκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. Μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; Ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. Καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι. ᾿Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ῾Η ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Γ΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Ματθαῖον αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Ματθαῖον Κεφ. 10: 1, 5-8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ ᾿Ιησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ᾽Ασθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Γ'

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα παντοκράτορ, Άγιε Βασιλεύ, ο παιδεύων και μη θανατών, ο υποστηρίζων τους καταπίπτοντας και ανορθών τους κατερραγμένους· ο τας σωματικάς θλίψεις διορθούμενος των ανθρώπων, αιτούμεθα Σε, ο Θεός ημών, όπως επαγάγης το έλεος Σου επί το Έλαιον τούτο, και τους χριομένους εξ αυτού εν τω ονόματι Σου, ίνα γένηται αυτοίς εις ίασιν ψυχής τε και σώματος και εις καθαρισμόν και απαλλαγήν παντός πάθους, και πάσης νόσου και μαλακίας και παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Ναι, Κύριε, την ιατρικήν σου δύναμιν ουρανόθεν εξαπόστειλον· άψαι του σώματος, σβέσον τον πυρετόν, πράϋνον το πάθος, και πάσαν λανθάνουσαν ασθένειαν αποδίωξον. Γενού ιατρός των δούλων Σου τούτων· εξέγειρον αυτούς από κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεως· σώους και ολοκλήρους χάρισαι αυτούς τη Εκκλησία Σου, ευαρεστούντας και ποιούντας το θέ­λημα Σου.

Σον γαρ εστί το ελεείν και σώζειν ημάς, ο Θεός ημών, και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Δ’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:. Εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Κύριος εισάκουσον της προσευχής μου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Κορινθίους Β΄  Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα. Κεφ. 6: 16-18, 7: 1

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

᾿Αδελφοί,  ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς, ὅτι· ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Δ΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Ματθαῖον αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Ματθαῖον Κεφ. 8: 14, 23

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου, εἶδε τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός· καὶ ἠγέρθη, καὶ διηκόνει αὐτοῖς. ᾿Οψίας δὲ γενομένης προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς· καὶ ἐξέβαλε τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν, ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ Προφήτου, λέγοντος· Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε, καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν. ᾿Ιδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς πολλοὺς ὄχλους περὶ αὐτὸν, ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν. Καὶ προσελθὼν εἷς Γραμματεὺς, εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι, ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ. ῞Ετερος δὲ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον, ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Δ'

ΙΕΡΕΥΣ

Αγαθέ και φιλάνθρωπε, εύσπλαγχνε και πολυέλεε Κύριε, ο πολύς εν ελέει και πλούσιος εν αγαθότητι, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, ο ενισχύσας ημάς δια των αγίων σου Αποστόλων, ελαίω μετά προσευχής τας ασθενείας του λαού θεραπεύεσθαι· Αυτός, και το Έλαιον τούτο σύνταξον εις ίασιν τοις εξ αυτού χριομένοις, εις απαλλαγήν πάσης νόσου και πάσης μαλακίας, εις απολύτρωσιν των κακών των απεκδεχομένων την παρά Σου σωτηρίαν. Ναι, Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, δεόμεθά Σου, παντοδύναμε, του σώζειν πάντας ημάς· ο μόνος ψυχών τε και σωμάτων Ιατρός, αγίασον πάντας ημάς· ο πάσαν νόσον ιώμενος, ίασαι και τους δούλους σου τούτους· εξέγειρον αυτούς από κλίνης οδυνηράς, δια ελέους της Σης χρηστότητος· επίσκεψαι αυτούς εν ελέει και οικτιρμοίς Σου· αποδίωξον απ᾽ αυτών πάσαν αρρωστίαν και ασθένειαν· ίνα, εξαναστάντες τη χειρί Σου τη κραταιά, δουλεύωσι Σοι μετά πάσης ευχαριστίας· όπως και νυν, μετέχοντες της Σης αφάτου φιλανθρωπίας, υμνώμεν και δοξάζωμεν Σε τον ποιούντα μεγάλα και θαυμαστά, ένδοξα τε και εξαίσια.

Σον γαρ εστί το ελεείν και σώζειν ημάς, ο Θεός ημών, και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:. Κύριε, φυλάξαις ημάς.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Σώσον με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Κορινθίους Β΄  Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα. Κεφ. 1: 8-11

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

᾿Αδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήνθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· ᾽Αλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται, συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ε΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Ματθαῖον αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Ματθαῖον Κεφ. 25: 1, 13

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ῾Ωμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα Παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ Νυμφίου, πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. Αἵτινες μωραὶ, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν, οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν, μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ Νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ Παρθένοι ἐκεῖναι, καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι, λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας, καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι, ἦλθεν ὁ Νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ Παρθένοι λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Ε'

ΙΕΡΕΥΣ

Κύριε ο Θεός ημών, ο παιδεύων και πάλιν ιώμενος· ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα· ο των ορφανών πατήρ, και των χειμαζομένων λιμήν, και των νοσούντων ιατρός· ο τας ασθενείας ημών απόνως βαστάζων, και τας νόσους ημών λαμβάνων· ο εν ίλαρότητι ελεών· ο υπερβαίνων ανομίας και εξαίρων αδικίας· ο ταχύς εις βοήθειαν και βραδύς εις οργήν· ο εμφυσήσας εις τους σεαυτού Μαθητάς και ειπών· «Λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς»· ο δεχόμενος των αμαρτωλών την μετάνοιαν, και εξουσίαν έχων συγχωρείν αμαρτίας πολλάς και χαλεπάς και ίασιν παρέχων πάσι τοις εν ασθενεία και μακρονοσία διάγουσιν· ο και εμέ τον ταπεινόν και αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον Σου, τον εν πολλαίς αμαρτίαις συμπεπλεγμένον, και πάθεσιν ηδονών συγκυλινδούμενον, καλέσας εις τον άγιον και υπερμέγιστον βαθμόν της ιερωσύνης, και εισελθείν εις το ενδότερον του καταπετάσματος, εις τα Άγια των Αγίων, οπού παρακύψαι οι άγιοι Άγγελοι επιθυμούσι, και ακούσαι της ευαγγελικής φωνής Κυρίου του Θεού, και θεάσασθαι αυτοψεί το πρόσωπον της αγίας αναφοράς, και απολαύσαι της θείας και Ιεράς Λειτουργίας· ο καταξιώσας με ιερουργήσαι τα επουράνια Σου Μυστήρια, και προσφέρειν Σοι δώρα τε και θυσίας υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων, και μεσιτεύσαι υπέρ των λογικών Σου προβάτων, ίνα δια της πολλής και αφάτου Σου φιλανθρωπίας τα παραπτώματα αυτών εξαλείψης· Αυτός, υπεράγαθε Βασιλεύ, ενώτισαι την προσευχήν μου εν ταύτη τη ώρα τε και αγία ημέρα, και εν παντί καιρώ και τόπω, και πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου· και των δούλων Σου τούτων, των εν ασθενεία ψυχής και σώματος όντων, την ίασιν δώρησαι, παρέχων άφεσιν αμαρτιών αυτοίς, και συγχώρησιν πλημμελημάτων εκουσίων τε και ακουσίων· θεραπεύων αυτών πληγάς ανιάτους, πάσαν τε νόσον και πάσαν μαλακίαν. Δώρησαι αυτοίς ψυχικήν ίασιν, ο αψάμενος της πενθεράς του Πέτρου, και αφήκεν αυτήν ο πυρετός, και ηγέρθη και διηκόνει Σοι. Αυτός, Δέσποτα, και τοις δούλοις Σου τούτοις παράσχου ιατρείαν και απαλλαγήν πάσης φθοροποιού αλγηδόνος· και μνήσθητι των πλουσίων Σου οικτιρμών και του ελέους Σου. Μνήσθητι, ότι επιμελώς έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επί τα πονηρά εκ νεότητος αυτού, και ουδείς ευρίσκεται αναμάρτητος επί της γης· Συ γαρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις, ο ελθών και σώσας το ανθρώπινον γένος, και ελευθερώσας ημάς εκ της δουλείας του εχθρού· εάν γαρ εις κρίσιν έλθης μετά των δούλων Σου, ουδείς ευρεθήσεται καθαρός από ρύπου· αλλά παν στόμα φραγήσεται, μη έχον τι απολογήσασθαι, ότι, ως ράκος αποκαθημένης, πάσα η δικαιοσύνη ημών ενώπιον Σου· δια τούτο αμαρτίας νεότητος ημών μη μνησθής, Κύριε.

Συ γαρ υπάρχεις ελπίς των απηλπισμένων, και ανάπαυσις των κοπιώντων και πεφορτισμένων εν άνομίαις, και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω Σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ, και ζωοποιώ Σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤ’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου,

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Γαλάτας  Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

Κεφ. 5: 22-26, 6: 2

᾿Αδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,  πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.  Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. ᾿Αδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς.  ᾽Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΣΤ΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Ματθαῖον αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Ματθαῖον Κεφ. 15: 21-28

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,  ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα, ἐκραύγαζεν αὐτῷ, λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, Υἱὲ Δαυΐδ, ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς, εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰμὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων, καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. Ἡ δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς, εἶπεν αὐτῇ· Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ ΣΤ'

ΙΕΡΕΥΣ

Ευχαριστούμεν Σοι, Κύριε ο Θεός ημών, ο αγαθός και φιλάνθρωπος, και ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών· ο τας νόσους ημών απόνως βαστάζων· ου τω μώλωπι πάντες ιάθημεν· ο Ποιμήν ο καλός, ο εις αναζήτησιν ελθών του πλανηθέντος προβάτου· ο τοις ολιγοψύχοις διδούς παραμυθίαν, και ζωήν τοις συντετριμμένοις· ο την πηγήν της αιμορροούσης, δωδεκαετή ούσαν ιασάμενος· ο την θυγατέρα της Χαναναίας του χαλεπού δαιμονίου ελευθερώσας· ο το δάνειον χαρισάμενος τοις δυσί χρεωφειλέταις, και τη αμαρτωλώ την άφεσιν δους· ο την ίασιν τω παραλυτικώ δωρησάμενος συν τη αφέσει των αμαρτιών αυτού· ο τον τελώνην τω λόγω δικαιώσας, και τον ληστήν εν τη εσχάτη αυτού ομολογία προσδεξάμενος· ο τας αμαρτίας του κόσμου αράμενος, και τω Σταυρώ προσηλώσας· Σου δεόμεθα, και Σε ικετεύομεν· εν τη αγαθότητί Σου, Αυτός, άνες, άφες, συγχώρησον, ο Θεός, τας ανομίας και τας αμαρτίας των δούλων Σου τούτων, τα πλημμελήματα αυτών, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν γνώσει και εν αγνοία, τα εν παραβάσει και εν παρακοή, τα εν νυκτί και εν ημέρα· ή υπό κατάραν Ιερέως ή πατρός ή μητρός εγένοντο· ή οφθαλμόν ειστίασαν ή όσφρησιν εξεθήλυναν ή αφή κατεμαλακίσθησαν ή γεύσει κατεπόρνευσαν ή εν οιαδήποτε κινήσει σαρκός και πνεύματος του Σου απηλλοτριώθησαν θελήματος και της Σης αγιότητος· ει τι ήμαρτον αυτοί τε και ημείς, ως αγαθός και αμνησίκακος Θεός και φιλάνθρωπος, συγχώρησον· μη εών αυτούς και ημάς εις τον ρερυπωμένον βίον καταπεσείν, μηδέ εις τας ολεθρίους οδούς αποτρέχειν. Ναι, Δέσποτα Κύριε, επάκουσόν μου του αμαρτωλού εν τη ώρα ταύτη υπέρ των δούλων Σου τούτων· πάριδε, ως αμνησίκακος Θεός, τα παραπτώματα αυτών άπαντα· απάλλαξον αυτούς της αιωνίου κολάσεως· το στόμα αυτών της Σης αινέσεως πλήρωσον· τα χείλη αυτών άνοιξον προς δοξολογίαν του ονόματος Σου· τας χείρας αυτών έκτεινον προς εργασίαν των εντολών Σου· τους πόδας αυτών προς τον δρόμον του Ευαγγελίου Σου κατεύθυνον, πάντα αυτών τα μέλη και την διάνοιαν τη Ση κατασφαλιζόμενος χάριτι. Συ γαρ ει ο Θεός ημών, ο δια των αγίων Σου Αποστόλων εντειλάμενος ημίν, λέγων· «Όσα αν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τοις Ουρανοίς· και όσα αν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τοις Ουρανοίς»· και πάλιν· «Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς· αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται». Και ως επήκουσας Εζεκίου εν τη θλίψει της ψυχής αυτού εν τη ώρα του θανάτου αυτού, και ου παρείδες την δέησιν αυτού, ούτω καμού του ταπεινού και αμαρτωλού και αναξίου δούλου Σου επάκουσον εν τη ώρα ταύτη δεομένου Σου. Συ γαρ ει, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο έβδομηκοντάκις επτά αφιέναι τοις περιπίπτουσιν εν αμαρτίαις κελεύσας, τη Ση αγαθότητι και φιλανθρωπία, και μετανοών επί ταις κακίαις ημών, και χαίρων επί τη επιστροφή των πεπλανημένων· ότι ως η μεγαλοσύνη Σου, ούτω και το έλεος Σου· και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω Σου Πατρί, και τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ Σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ζ’

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου,

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

Κεφ. 5: 14-23

᾿Αδελφοί, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας. ῾Ορᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ, ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας. Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. Τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. Πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε. Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Και το πνεύματί σου

ΧΟΡΟΣ:  Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ζ΄

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. 

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ: Εκ του κατά Ματθαῖον αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ

Ματθαῖον Κεφ. 9: 9-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,  παράγων ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ ᾿Ιησοῦ καὶ τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ· διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ Διδάσκαλος ὑμῶν; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν «ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν». Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των προσελθόντων εν τω Αγίω Μυστηρίω τούτω, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.  

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον (3)

ΙΕΡΕΥΣ: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

ΕΥΧΗ Ζ'

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, Ιατρέ ψυχών και σωμάτων, ο τα χρόνια πάθη θεραπεύων, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ· ο θέλων, πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν· ο μη βουλόμενος τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν· Συ γαρ Κύριε, εν τη Παλαιά Διαθήκη έθου μετάνοιαν τοις αμαρτωλοίς, Δαυίδ και Νινευΐταις, και τοις πριν και τοις μετά τούτους· άλλα και εν τη επιδημία της ενσάρκου Σου οικονομίας, ουκ εκάλεσας δικαίους, αλλ᾽ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν, ως τον τελώνην, ως την πόρνην, ως τον ληστήν, ως τον βλάσφημον και διώκτην τον μέγαν Παύλον, δια μετανοίας προσδεξάμενος· Πέτρον τον κορυφαίον και Απόστολον Σου, αρνησάμενόν Σε τρίτον, δια μετανοίας προσεδέξω και προσελάβου και επηγγείλω αυτώ, λέγων· «Συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν, και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής· και δώσω σοι τας κλεις της Βασιλείας των Ουρανών». Διόπερ και ημείς, αγαθέ και φιλάνθρωπε, κατά τας αψευδείς Σου επαγγελίας θαρρούντες, δεόμεθά Σου και ικετεύομεν εν τη ώρα ταύτη. Επάκουσον της δεήσεως ημών, και πρόσδεξαι αυτήν ως θυμίαμα προσφερόμενόν Σοι, και επίσκεψαι τους δούλους Σου τούτους και ει τι επλημμέλησαν εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν ή εν νυκτί ή εν ημέρα ή υπό κατάραν Ιερέως εγένοντο ή τω ιδίω αναθέματι υπέπεσαν ή όρκω παρεπίκραναν και ορκωμότησαν, παρακαλούμεν Σε και δεόμεθά Σου· άνες, άφες, συγχώρησον αυτοίς, ο Θεός, παραβλέπων τας ανομίας αυτών και τας αμαρτίας και τα εν γνώσει και αγνοία γενόμενα παρ᾽ αυτών. Και ει τι των εντολών Σου παρέβησαν ή επλημμέλησαν, ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες ή εξ ενεργείας του διαβόλου, Αυτός, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον· ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει. Συ γαρ μόνος υπάρχεις αναμάρτητος· η δικαιοσύνη Σου, δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο λόγος Σου αλήθεια. Ου γαρ έπλασας τον άνθρωπον εις απώλειαν, αλλ᾽ εις περιποίησιν των εντολών Σου και ζωής αφθάρτου κληρονομίαν· και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω Σου Πατρί, και τω Παναγίω, και αγαθώ Σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είτα εισέρχεται μέσον των Ιερέων οι ποιούντες το Εύχέλαιον και λαβών ο προϊστάμενος των Ιερέων το Άγιον Ευαγγέλιον. τίθησιν επί τας κεφαλάς αυτων· και τιθέασιν επ᾽ αυτό τάς χείρας οι Ιερείς· Ο δε προϊστάμενος λέγει την Ευχήν ταύτην μεγαλοφώνως. των λοιπών υποψαλλόντων το Κύριε, ελέησον.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον

Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΙΕΡΕΥΣ

Βασιλεύ άγιε, εύσπλαγχνε, και πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν· ου τίθημι εμήν χείρα αμαρτωλόν επί τας κεφαλάς των προσελθόντων σοι εν αμαρτίαις και αιτουμένων παρά σου δι᾽ ημών άφεσιν αμαρτιών· αλλά σην χείρα κραταιάν και δυνατήν, την εν τω αγίω Ευαγγελίω τούτω, ό οι συλλειτουργοί μου κατέχουσιν επί τας κεφαλάς των δούλων σου τούτων έκτεινον· και δέομαι σην αυτοίς και ικετεύω την συμπαθεστάτην και αμνησίκακον σου φιλανθρωπίαν· ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, ο δια του προφήτου σου Νάθαν μετανοήσαντι τω Δαυίδ επί τοις ιδίοις αμαρτήμασιν άφεσιν δωρησάμενος, και του Μανασσή την επί μετανοία προσευχήν δεξάμενος, αυτός και τους δούλους σου τούτους μετανοούντας επί τοις ιδίοις αυτών πλημμελήμασι, πρόσδεξαι τη συνήθει σου φιλανθρωπία, παρορών αυτών πάντα τα παραπτώματα. Συ γαρ ει ο Θεός ημών, ο και εβδομηκοντάκις επτά αφιέναι κελεύσας τοις περιπίπτουσιν εν αμαρτίαις· ότι ως η μεγαλωσύνη σου, ούτω και το έλεος σου. Και σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή, και προσκύνησις, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.    

ΕΥΧΗ ΧΡ1ΣΕΩΣ

ΙΕΡΕΥΣ

Πάτερ, Αγιε, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων, ο πέμψας τον μονογενή Σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενον και εκ θανάτου λυτρούμενον, ίασαι και τους δούλους Σου τούτους, εκ της περιεχούσης αυτών σωματικής και ψυχικής ασθενείας, και ζωοποίησον αυτούς, δια της Χάριτος του Χριστού Σου· πρεσβείαις της υπεραγίας, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρου· προστασίαις των τιμίων, επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων· του τιμίου και ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου· των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων· των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών· των αγίων και ιαματικών Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, Κύρου και Ιωάννου, Σαμψών και Διομήδους, Μωκίου και Ανίκητου, Παντελεήμονος και Ερμολάου, Θαλελαίου και Τρύφωνος· των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης και πάντων των  Αγίων.

    Ότι Συ ει η πηγή των ιαμάτων, ο Θεός, ο Θεός ημών, και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Εις το τέλος του Μυστηρίου, οι Ιερείς, με το Άγιον Έλαιον, ποιούν σταυρόν επί του μετώπου, της σιαγόνας, των παρειών και των χειρών των πιστών λέγων:

Πάτερ Άγιε, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων ημών, ελέησον, συγχώρησον και σώσον τον δούλον (την δούλην) σου ............

Τα ακόλουθα τροπάρια ψάλλονται, καθ᾽ όν χρόνον οι Ιερείς χρίουν τους πιστούς.

Ήχος δ'

 Πηγήν ιαμάτων έχοντες, Άγιοι Ανάργυροι, τας ιάσεις παρέχετε πάσι τοις δεομένοις, ως μεγίστων δωρεών αξιωθέντες, παρά της αενάου πηγής του Σωτήρος Χριστού, Φησί γαρ προς υμάς ο Κύριος, ως ομοζήλους των Αποστόλων, Ιδού δέδωκα υμίν την εξουσίαν, κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε αυτά εκβάλλειν, και θεραπεύειν πάσαν νόσον, και πάσαν μαλακίαν, Διό τοις προστάγμασιν αυτού καλώς πολιτευσάμενοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τα πάθη των ψυχών, και των σωμάτων ημών.

Δόξα... Και νυν.  Θεοτοκίον

Ήχος ο αυτός

Νεύσον παρακλήσει σων οικετών Πανάμωμε, παύουσα δεινών ημών επαναστάσεις, πάσης θλίψεως ημάς απαλλάττουσα, σε γαρ μόνην ασφαλή, και βεβαίαν άγκυραν έχομεν, και την σην προστασίαν κεκτήμεθα, Μη αισχυνθώμεν Δέσποινα, σε προσκαλούμενοι, σπεύσον εις ικεσίαν, των σοι πιστώς βοώντων, Χαίρε Δέσποινα, η πάντων βοήθεια, χαρά και σκέπη, και σωτηρία των ψυχών ημών.

ΙΕΡΕΥΣ: Δόξα σοι  ο Θεός  η ελπίς ημών, δόξα σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι, Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Κύριε ελέησον. [3] Πάτερ άγιε, ευλόγησον.

ΙΕΡΕΥΣ

Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού Μητρός· δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού· των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

 Και ποιεί ο  καθ᾽ ένας μετάνοιαν λέγει:

Ευλογείτε, Πατέρες άγιοι· συγχωρήσατε μοι τω αμαρτωλώ (εκ γ΄)

Και λαβών παρ᾽ αυτών ευλογίαν και συγχώρησιν απέρχεται ευχαριστών τω Θεώ.

ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετα την απόλυσιν της Θ΄ Ώρας  ο Ιερεύς λέγει:

ΙΕΡΕΥΣ

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ο ΠΡΟΟΙΜΙΑΚΟΣ ΨΑΛΜΟΣ  ργ' (103).

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον· Κύριε ο Θεός μου, εμεγαλύνθης σφόδρα. Εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω, αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον. Εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν, ο στεγάζων εν ύδασι τα υπερώα αυτού. Ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού, ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων. Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Ο θεμελίων την γην επί την ασφάλειαν αυτής, ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος. Αβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού, επί των ορέων στήσονται ύδατα. Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται, από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν. Αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία εις τον τόπον, ον εθεμελίωσας αυτά. Όριον έθου, ο ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην. Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν, ανά μέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα. Ποτιούουσι πάντα τα θηρία του αγρού, προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών. Επ' αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει, εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν. Ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού· από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γη. Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων. Του εξαγαγείν άρτον εκ της γης, και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου. Tου ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω, και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει. Χορτασθήσονται τα ξύλα του πεδίου, αι κέδροι του Λιβάνου, ας εφύτευσας. Εκεί στρουθία εννοσεύσουσι, του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών. Όρη τα υψηλά ταις ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς. Εποίησε σελήνην εις καιρούς, ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού. Έθου σκότος, και εγένετο νυξ· εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού. Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω Θεώ βρώσιν αυτοίς. Ανέτειλεν ο ήλιος και συνήχθησαν, και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται. Εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού και επί την εργασίαν αυτού έως εσπέρας. Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας· επληρώθη η γη της κτίσεώς σου. Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος, εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων. Εκεί πλοία διαπορεύονται, δράκων ούτος, ον έπλασας εμπαίζειν αυτή. Πάντα προς σε προσδοκώσι, δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον· δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν. Ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητας, αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται. Αντανελείς το πνεύμα αυτών και εκλείψουσι, και εις τον χουν αυτών έπιστρέψουσιν. Εξαποστελείς το πνεύμα σου και κτισθήσονται, καί ανακαινιείς το πρόσωπον της γης. Ήτω η δόξα Κυρίου εις τους αιώνας· ευφρανθήσεται Κύριος επί τοις έργοις αυτού. Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω. Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω. Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

Και πάλιν.

Ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού· έθου σκότος, και εγένετο νύξ.

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αλληλούια. Αλληλούια .Αλληλούια. Δόξα σοι  ο Θεός. [3]
Η ελπίς ημών, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [δεινός], του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της κώμης ταύτης, της νήσου ταύτης πάσης πόλεως και χώρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών, του. Κυρίου δεηθώμεν

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, αεροπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Στις Ιερές Μονές αναγινώσκετεαι  το ενδιάτακτον Α΄ Κάθισμα του Ψαλτηρίου. Ει δε εστιν εορταζόμενος άγιος, ψάλλετε υπό των χορών εναλλάξ μόνον η α΄ στάσις του ρηθέντος Καθίσματος, ήτοι το Μακάριος ανήρ.   

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

 Ότι σον το κράτος και σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν. 

Και ο χορός ψάλλει τον 140 ψαλμόν  ''Κύριε εκέκραξα'' εις τον ήχον της εβδομάδος ή του ήχου του πρώτου ύμνου της Εορτής

Kύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου, εισάκουσόv μου, Κύριε· Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόv μου, πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε· εισάκουσόν μου, Κύριε.
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε.

Εις τας λέξεις 'ως θυμίαμα' του Κατευθυνθήτω, ο Ιερεύς η ο Διάκονος θυμιά την αγίαν Τράπεζαν και την πρόθεσιν, και εξερχόμενος δια της βορείου πύλης, θυμια τας αγίας εικόνας και τον λαόν κατά την συνήθη τάξην. 

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.

Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν, και ου μη συνδυάσω μετά των εκλεκτών αυτών.

Παιδεύσει με δίκαιος εν ελεεί και ελέγξει με, έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου.

Ότι έτι και η προσευχή μου εν ταις ευδοκίαις αυτών, κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών.

Ακούσονται τα ρήματά μου, ότι ηδύνθησαν· ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης, διεσκορπίσθη τα οστά αυτών παρά τον άδην.

Ότι προς σε, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί μου· επί σοι ήλπισα, μη αντανέλης την ψυχήν μου.

Φύλαξαν με από παγίδος, ης συνεστήσαντό μοι, και από σκανδάλων των εργαζομένων την ανομίαν.

Πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών οι αμαρτωλοί· κατά μόνας ειμί εγώ, έως αν παρέλθω.

ΨΑΛΜΟΣ  ρμα' (141).

Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα, φωνή μου προς Κύριον εδεήθην.
Εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ.
Εν τω εκλείπειν εξ εμού το πνεύμα μου, και συ έγνως τας τρίβους μου.
Εν οδώ ταύτη, η επορευόμην, έκρυψαν παγίδα μοι.
Κατενόουν εις τα δεξιά και επέβλεπον, και ουκ ην ο επιγινώσκων με.
Απώλετο φυγή απ' εμού και ουκ έστιν ο εκζητών την ψυχήν μου.
Εκέκραξα προς σε, Κύριε, είπα· συ ει η ελπίς μου, μερίς μου ει εν γη ζώντων.
Πρόσχες προς την δέησίν μου, ότι εταπεινώθην σφόδρα.
Ρύσαι με εκ των καταδιωκόντων με, ότι εκραταιώθησαν υπέρ εμέ.

Και τους επόμενενους στίχους ανάλογα με πόσα στιχηρά θα ψάλλονται.

10

Εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου, του εξομολογήσασθαι τω ονόματι σου.
Εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

8

ΨΑΛΜΟΣ  ρκθ'(129).

Εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου.
Γενηθήτω τα ώτα σου προσέχοντα εις την φωνήν της δεήσεώς μου.

 

6

Εάν ανομίας παρατήρησης, Κύριε, Κύριε, τις υποστήσεται; ότι παρά σοι ο ιλασμός εστίν.
Ένεκεν του ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τον Κύριον.

4

Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.
Ότι παρά τω Κυρίω το έλεος και πολλή παρ' αύτω λύτρωσις, και αυτός λυτρώσεται τον Ισραήλ εκ πασών των ανομιών αυτού.

ΨΑΛΜΟΣ  ρις' (116).

Αινείτε τον Κύριον, πάντα τα έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.
Ότι εκραταιώθη το έλεος αυτού εφ' ημάς, και η αλήθεια του Κυρίου μένει εις τον αιώνα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και ψάλλεται το δοξαστικόν ως η τυπική διάταξις ορίζει.

Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και το Θεοτόκιον. Τα Σάββατα εις τον ήχον της εβδομάδος. Σε  άλλες εορτές εις τον ήχον του Δόξα.    

Και ο Ιερεύς και ο Διάκονος εξέρχονται του Ιερού μετά θυμιατηρίου  για να ποιήσουν  την Είσοδον. Ο Ιερεύς λέγει την ευχήν της Εισόδου και ευλογών την Είσοδον.

Ο ιερεύς η ο Διάκονος υψώνει το θυμιατό και λέγει:

Σοφία. Ορθοί.

Και ο  χορός ψάλλει  την Επιλύχνιον  Ευχαριστίαν  ''Φως ιλαρόν'', αλλά όταν  συλλειτουργούν πολλοί Ιερείς, τότε το  ''Φως ιλαρόν'' ψάλλετε από τους Ιερείς και ο χορός ψάλλει το τελευταίο στίχον    ''διό ο κόσμος σε δοξάζει''.

Φως ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν, και άγιον Πνεύμα, Θεόν.

Άξιόν σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς· διό ο κόσμος σε δοξάζει.

Και εισελθόντων εις το Ιερό Βήμα ο Ιερεύς η ο Διάκονος εκφωνεί:

Εσπέρας Προκείμενον

Και ο χορός ψάλλει το προκείμενον της ημέρας

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. Ήχος πλ. β'

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Στίχ. Ενεδύσατο ο Κύριος δύναμιν, και περιεζώσατο.

Στίχ. Και γαρ εστερέωσε την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ  ΕΣΠΕΡΑΣ. Ήχος πλ. δ'

Ιδού δη ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου.

Στίχ.Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών.

ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΑ  ΕΣΠΕΡΑΣ. Ήχος δ'.

Κύριος εισακούσεταί μου εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν.

Στίχ.Εν τω επικαλείσθαι με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ. Ήχος α'.

Το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου.

Στίχ.. Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ .Ήχος πλ. α'.

Ο Θεός, εν τω ονόματι σου σώσον με, και εν τη δυνάμει σου κρινείς με.

Στίχ. Ο Θεός εισάκουσον της προσευχής μου.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ  ΕΣΠΕΡΑΣ.Ήχος πλ. β'.

Η βοήθειά μου παρά Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.

Στίχ. Ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη, όθεν ήξει η βοήθειά μου.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΕΣΠΕΡΑΣ. Ήχος βαρύς.

Ο Θεός αντιλήπτωρ μου ει, το έλεος σου προφθάσει με.

Στίχ. Εξελού με εκ των εχθρών μου, ο Θεός.

ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΑ ΔΕΣΠΟΤΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Ήχος βαρύς

Ψαλμός 76

Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος.

Στίχ. Εγνώρισας εν τοις λαοίς την δύναμιν σου.

Στίχ. Και είπα· Νυν ηρξάμην· αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου.

Στίχ. Εμνήσθην των έργων Κυρίου, ότι μνησθήσομαι από της αρχής των θαυμασίων σου.

Ήχος βαρύς

Ψαλμός 113

Ο Θεός ημών εν τω ουρανώ και εν τη γη, πάντα όσα ηθέλησεν εποίησεν.

Στίχ. Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ εκ λαού βαρβάρου.

Στίχ. Η θάλασσα είδε και έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω.

Στίχ. Τί σοι εστι θάλασσα, ότι έφυγες, και συ, Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τα οπίσω.

Μετά το Προκείμενον, αν διορίζονται  αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης, ο Αναγνώστης  εκφωνεί το ανάγνωσμα και ο Ιερεύς λέγει:  

Σοφία.  Πρόσχωμεν.

Αν τα αναγνώσματα είναι από της Καινής Διαθήκης (Απόστολον) ο Ιερεύς λέγει:

Πρόσχωμεν. Σοφία.  Πρόσχωμεν.

Μετά τα αναγνώσματα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

ΧΟΡΟΣ

Κύριε ελέησον[3].[και μετά από κάθε αίτηση]

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των Πατέρων ημών, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [του διένος],  και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη κώμη ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης, και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών, των ενθάδε ευσεβώς, κειμένων, και απανταχού ορθοδόξων.

Και όταν έχει μνημόσυνον

Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου του Θεού [δεινός], και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτώ παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω, κοπιώντων, ψαλλόντων και υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Καταξίωσον, Κύριε, εν τη εσπέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Ευλογητός ει, Kύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας. Αμήν.

Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε. Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματά σου. Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου. Κύριε, το έλεος σου εις τον αιώνα· τα έργα των χειρών σου μη παρίδης. Σοι πρέπει αίνος, σοι πρέπει ύμνος, σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Πληρώσωμεν την εσπερινήν δέησιν ημών τω Κυρίω.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. Και μετά από κάθε αίτηση.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την εσπέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Παράσχου Κύριε.  [και μετά από κάθε αίτηση]

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς ευλογών τον λαόν

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:Tας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι, Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Κύριε ο Θεός ημών, ο κλίνας ουρανούς και καταβάς επί σωτηρία του γένους των ανθρώπων, έπιδε επί τους δούλους σου και επί την κληρονομίαν σου· σοι γαρ τω φοβερώ και φιλανθρώπω κριτή οι σοι δούλοι υπέκλιναν τας κεφαλάς, τους δε αυτών υπέταξαν αυχένας, ου την εξ ανθρώπων αναμένοντες βοήθειαν, αλλά  το σον περιμένοντας έλεος και την σην απεκδεχόμενοι σωτηρίαν· ους διαφύλαξον εν παντί καιρώ και κατά την παρούσαν εσπέραν και την προσιούσαν νύκτα από παντός εχθρού, από πάσης αντικειμένης ενεργείας διαβολικής και διαλογισμών ματαίων και ενθυμήσεων πονηρών.

Είη το κράτους της Βασιλείας σου ευλογημένον, και δεδοξασμένον,  του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και όταν έχει Αρτοκλασία, ακολουθεί η Λιτή [ίδε Αρτοκλασία]. Είτε τα Απόστιχα

Στίχοι εις στα Απόστιχα

ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο ο Κύριος δύναμιν, και περιεζώσατο.

Και γαρ εστερέωσε την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Τω οίκω Σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

Εορτές του Κυρίου, της Θεοτόκου, του Σταυρού, των Αγγέλων, του Προδρόμου και πολλές άλλες, έχουν ειδικούς στίχους στα Απόστιχα. Αν δεν αναφέρονται στα Μηναία ή στο Τυπικό της Εκκλησίας, δύναται να ψάλλονται τα ακόλουθα ανάλογα με την τάξη του αγίου. 

  

ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Εις  πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού [η αυτών] και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού [η αυτών].

Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα. 

ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν.

Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοι σου αγαλλιάσονται.  

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.  

Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.  

Πεφυτευμένος εν τω οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσει.    

ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού.  

Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

ΟΣΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ

Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον.

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.

ΟΣΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.

Έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατηύθυνε τα διαβηματα μου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και ψάλλεται το δοξαστικόν της εορτής

Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και το Θεοτόκιον  εις τον ήχον του Δόξα.    

Είτα την ωδήν Συμεών του θεοδόχου (Λουκ. β' 29).

Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.

ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.  

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

ΙΕΡΕΥΣ:

Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο χορός ψάλλει τα Απολυτίκια και Θεοτοκίον της ημέρας και ο Ιερεύς ποιεί την απόλυση 

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Σοφία.

Ο ων ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών πάντοτε νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ: Δόξα σοι  ο Θεός ημών, δόξα σοι.

ΧΟΡΟΣ

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ελέησον.[3] Πάτερ Άγιε ευλόγησον.

ΙΕΡΕΥΣ

[Ο Αναστάς εκ νεκρών] Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα - ιδρυτού και προστάτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου,  του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, του αγίου ενδόξου Μεγαλομάτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, [του αγίου της ημέρας] ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

ΧΟΡΟΣ

Στερεώσαι Κύριος ο Θεός την αγίαν και αμώμητον πίστιν των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, συν τη αγία Εκκλησία και κώμη ταύτη εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Αιωνία η μνήμη των μακαρίων και αοιδίμων κτητόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης και πάντων των ορθοδόξων.

ΙΕΡΕΥΣ

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­Α ΤΟΥ ΜΙ­ΚΡΟΥ ΣΧΗ­ΜΑ­ΤΟΣ

Με­τά τό κρου­σθῆ­ναι τό μι­κρόν, καί ἄρ­ξα­σθαι τούς Ἀ­δελ­φούς τῶν Ὡ­ρῶν, εἰ­σφέ­ρει ὁ Ἐκ­κλη­σι­άρ­χης τόν μέλ­λο­ντα ἀ­πο­κα­ρῆ­ναι, καί ποι­εῖ γο­νυ­κλι­σί­ας ἔ­μπρο­σθεν τῶν ἁ­γί­ων     Θυ­ρῶν, καί εἰς τούς Χο­ρούς ἀ­νά μί­αν, εἷ­τα τῷ Ἡ­γου­μέ­νῳ· καί τό­τε ἐ­ξελ­θών ἐν τῷ Νάρ­θη­κι, ἀ­πο­τί­θε­ται τά συ­νή­θη ἱ­μά­τι­α. Καί ἀρ­ξα­μέ­νης τῆς Θεί­α Λει­τουρ­γί­ας, ἵ­στα­ται ἐ­πί τῶν βα­σι­λι­κῶν πυ­λῶν ἄ­ζω­στος, ἀ­νυ­πό­δε­τος καί ἀ­σκε­πής.

Ψαλ­λο­μέ­νων δέ τῶν Ἀ­ντι­φώ­νων, με­τά τήν Εἴ­σο­δον, λέ­γε­ται τό Κο­ντά­κι­ον τῆς ἡ­μέ­ρας εἰς τό Δό­ξα· εἰς δέ τό, Καί νῦν, ψάλ­λε­ται τό πα­ρόν Τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος α΄.

Τόν τά­φον σου Σω­τήρ.

Ἄ­γκά­λας πα­τρι­κάς, δι­α­νοῖ­ξαι μοι σπεῦ­σον· ἀ­σώ­τως τόν ἐ­μόν, κα­τη­νά­λω­σα βί­ον· εἰς πλοῦ­τον ἀ­δα­πά­νη­τον, ἀ­φο­ρῶν τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου Σω­τήρ, νῦν πτω­χεύ­ου­σαν, μή ὑ­πε­ρί­δῃς καρ­δί­αν· σοί γάρ Κύ­ρι­ε, ἐν κα­τα­νύ­ξει κραυ­γά­ζω· ἥ­μαρ­τον Πά­τερ, εἰς τόν οὐ­ρα­νόν, καί ἐ­νώ­πι­όν σου.

Τού­του δέ ψαλ­λο­μέ­νου τρίς, εἰ­σά­γε­ται πα­ρά τοῦ Ἐκ­κλη­σι­άρ­χου ὁ Ἀ­δελ­φός, ποι­ῶν κα­τά τρεῖς τό­πους γο­νυ­κλι­σί­ας ἀ­νά τρεῖς, μέ­χρι τῶν ἁ­γί­ων Θυ­ρῶν.

Καί ἀ­να­στά­ντα κα­τη­χεῖ αὐ­τόν ὁ Ἡ­γού­με­νος, οὕ­τως·

Ἄ­νοι­ξον τά τῆς καρ­δί­ας σου ὦ­τα, Ἀ­δελ­φέ, καί ἄ­κου­σον τῆς φω­νῆς τοῦ Κυ­ρί­ου, λε­γού­σης· Δεῦ­τε πρός με πά­ν­τες οἱ κο­πι­ῶ­ντες, καί πε­φορ­τι­σμέ­νοι, κἀ­γώ ἀ­να­παύ­σω ὑ­μᾶς· ἄ­ρα­τε τόν ζυ­γόν μου ἐ­φ’ ὑ­μᾶς, καί μά­θε­τε ἀ­π’ ἐ­μοῦ, ὅ­τι πρᾶ­ος εἰ­μι, καί τα­πει­νός τῇ καρ­δί­ᾳ, καί εὑ­ρή­σε­τε ἀ­νά­παυ­σιν ταῖς ψυ­χαῖς ὑ­μῶν. Νῦν οὖν τήν προ­σή­κου­σαν ἀ­πό­κρι­σιν πρός ἑ­κά­στην τῶν ἐ­ρω­τή­σε­ων με­τά φό­βου καί χα­ρᾶς ἀ­πό­δος τῷ Θε­ῷ. Ἀ­σφα­λῶς δέ γί­νω­σκε, ὅ­τι αὐ­τός ὁ Σω­τήρ ἡ­μῶν με­τά τῆς πα­νυ­μνή­του αὐ­τοῦ Μη­τρός, καί τῶν ἁ­γί­ων Ἀγ­γέ­λων, καί πά­ντων τῶν Ἁ­γί­ων αὐ­τοῦ, ἐ­νταῦ­θα πά­ρε­στιν, ἐ­νω­τι­ζό­με­νος τά πα­ρά σοῦ ἐκ­πο­ρευ­ό­με­να λό­γι­α· ἵ­να, ὅ­ταν ἔλ­θῃ κρῖ­ναι ζῶ­ντας καί νε­κρούς, ἀ­πο­δώ­σῃ σοι, οὐ κα­θ’ ὅ μέλ­λεις συ­ντα­γῆ­ναι καί κα­θο­μο­λο­γῆ­σαι, ἀλ­λά κα­θ’ ὅ ἄν φυ­λά­ξαις, ἅ ὁ­μο­λο­γή­σεις. Νῦν οὖν, εἰ ἐν ἀ­λη­θεί­ᾳ προ­σέρ­χῃ τῷ Θε­ῷ, με­τά προ­σο­χῆς ἀ­πο­κρί­νου ἡ­μῖν, πρός ἅ μέλ­λεις ἐ­πε­ρω­τᾶ­σθαι.  

Ἐ­ρώ­τη­σις: Τί προ­σῆλ­θες, Ἀ­δελ­φέ, προ­σπί­πτων τῷ ἁ­γί­ῳ Θυ­σι­α­στη­ρί­ῳ, καί τῇ ἁ­γί­ᾳ Συ­νο­δί­ᾳ ταύ­τῃ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Πο­θῶν τόν βί­ον τῆς ἀ­σκή­σε­ως, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Πο­θεῖς ἀ­ξι­ω­θῆ­ναι τοῦ Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, καί κα­τα­τα­γῆ­ναι ἐν τῷ χο­ρῷ τῶν Μο­να­ζό­ντων;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς:

Ὄ­ντως κα­λόν ἔρ­γον καί μα­κά­ρι­ον ἐ­ξε­λέ­ξω, ἀλ­λ’ ἐ­άν καί τε­λει­ώ­σῃς· τά γάρ κα­λά ἔρ­γα κό­πῳ κτῶ­νται καί πό­νῳ κα­τορ­θοῦ­νται.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ἑ­κου­σί­α σου τῇ γνώ­μῃ προ­σέρ­χῃ τῷ Κυ­ρί­ῳ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Μή ἔκ τι­νος ἀ­νά­γκης ἤ βί­ας;

Ἀ­πό­κρι­σις: Οὐ­χί, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Πα­ρα­με­νεῖς τῷ Μο­ναστη­ρί­ῳ καί τῇ ἀ­σκή­σει, ἕ­ως ἐ­σχά­της σου ἀ­να­πνο­ῆς;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Φυ­λάτ­τεις σε­αυ­τόν ἐν παρ­θε­νί­ᾳ, καί σω­φρο­σύ­νῃ καί εὐ­λα­βεί­ᾳ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Σώ­ζεις μέ­χρι θα­νά­του τήν ὑ­πα­κο­ήν τῷ Προ­ε­στῶ­τι, καί πά­σῃ τῇ ἐν Χρι­στῷ Ἀ­δελ­φό­τη­τι;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ὑ­πο­μέ­νεις πᾶ­σαν θλῖ­ψιν καί στε­νο­χω­ρί­αν τοῦ μο­νή­ρους βί­ου, δι­ά τήν βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Εἶ­τα λέ­γει ὁ ἱ­ε­ρεύς τήν Κα­τή­χη­σιν:

Βλέ­πε, Τέ­κνον, οἵ­ας συν­θή­κας δί­δως τῷ Δε­σπό­τῃ Χρι­στῷ· Ἄγ­γε­λοι γάρ πά­ρει­σιν ἀ­ο­ρά­τως, ἀ­πο­γρα­φό­με­νοι τήν ὁ­μο­λο­γί­αν σου ταύ­την, ἥν καί μέλ­λεις ἀ­παι­τεῖ­σθαι ἐν τῆ δευ­τέ­ρᾳ Πα­ρου­σί­ᾳ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ. Ὑ­φη­γοῦ­μαι οὖν σοι τήν τε­λει­ο­τά­την ζω­ήν, ἐν ᾗ κα­­τά μί­μη­σιν ἡ τοῦ Κυ­ρί­ου πο­λι­τεί­α δι­α­δεί­κνυ­ται, δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­νος ἅ­περ χρή ἁ­σπά­σα­σθαί σε, καί ὧν περ δέ­ον ἐκ­φυ­γεῖν. Ἰ­δού γάρ προ­έ­θου, Τέ­κνον, τό προ­σελ­θεῖν καί δου­λεύ­ειν τῷ Κυ­ρί­ῳ. Εἰ οὖν βού­λει Μο­να­χός γε­νέ­σθαι, πρό πά­ντων κα­θά­ρι­σον σε­αυ­τόν ἀ­πό πα­ντός μο­λυ­σμοῦ σαρ­κός καί πνεύ­μα­τος, ἐ­πι­τε­λῶν ἁ­γι­ω­σύ­νην ἐν φό­βῳ Θε­οῦ. Κτῆ­σαι τα­πει­νο­φρο­σύ­νην, δι’ ἧς κλη­ρο­νό­μος γε­νή­σῃ τῶν αἰ­ω­νί­ων ἀ­γα­θῶν· ἀ­πό­θου τῆς βι­ω­τι­κῆς συ­νη­θεί­ας τό θρά­σος· ὑ­πα­κο­ήν ἔ­χε πρός πά­ντας. ἀ­γόγ­γυ­στος ἔ­σο ἐν ταῖς ἐ­πι­τασ­σο­μέ­ναις σοι δι­α­κο­νί­αις· ἐν τῇ εὐ­χῇ καρ­τε­ρι­κός· ἐν ταῖς ἀ­γρυ­πνί­αις μή κα­τό­κνει· ἐν τοῖς πει­ρα­σμοῖς μή ἀ­θύ­μει· ἐν ταῖς νη­στεί­αις μή ἐ­κλύ­ου. Γί­νω­σκε δέ, ὅ­τι δι­ά προ­σευ­χῆς καί νη­στεί­ας δεῖ ἐ­ξι­λε­ώ­σα­σθαί σε τόν Θε­όν. Ἐν ταῖς ἀ­σθε­νεί­αις μή ὀ­λι­γώ­ρει· ἐ­πι­τή­ρει δέ τούς πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς·     οὐ γάρ μέλ­λει παύ­σα­σθαι ὁ ἐ­χθρός, ὑ­πο­βάλ­λων σοι μνή­μην τοῦ προ­τέ­ρου βί­ου, καί μῖ­σος πρός τήν ἐ­νά­ρε­τον πο­λι­τεί­αν. Χρή οὖν σε, ἀρ­ξά­με­νον τῆς ὁ­δοῦ τῆς ἀ­πα­γού­σης ἐ­πί τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν, μή στρα­φῆ­ναι εἰς τά ὀ­πί­σω· οὐ γάρ εὔ­θε­τος ἔ­σῃ εἰς τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν Οὐ­ρα­νῶν. Μήν οὖν προ­τι­μή­σεις τί τοῦ Θε­οῦ· μή ἀ­γα­πή­σῃς μή­τε πα­τέ­ρα, μή­τε μη­τέ­ρα, μή­τε ἀ­δελ­φούς, μή­τε τι­νά τῶν ἰ­δί­ων, μή­τε σε­αυ­τόν ἀ­γα­πή­σῃς ὑ­πέρ τόν Θε­όν· μή τάς βα­σι­λεί­ας τοῦ κό­σμου, ἤ ἀ­νά­παυ­σιν οἱ­αν­δή­πο­τε καί τι­μήν· μή πτω­χεί­αν ἀ­πο­στρα­φῇς, μή κα­κου­χί­αν, μή ἐ­ξου­δέ­νω­σιν ἀν­θρώ­πων, μή­τε ἄλ­λο, ὅ νο­μί­ζεις εἶ­ναι δυ­σχε­ρές, καί κω­λυ­θῇς τρέ­χειν ὀ­πί­σω τοῦ Χρι­στοῦ· ἀλ­λ’ ἀ­εί ἐ­νο­πτρι­ζό­με­νος τά ἐν ἐλ­πί­δι τῶν κα­τά Θε­όν ζώ­ντων ἀ­γα­θά, καί τούς ἀ­π’ αἰ­ῶ­νος λο­γι­ζό­με­νος Μάρ­τυ­ρας καί Ὁ­σί­ους, οἵ πολ­λοῖς ἱ­δρῶ­σι, καί πό­νοις, καί μυ­ρί­οις αἵ­μα­σι, καί θα­νά­τοις ταῦ­τα ἐ­κτή­σα­ντο, νῆ­φε ἐν πᾶ­σι, κα­κο­πά­θη­σον, ὡς κα­λός στρα­τι­ώ­της Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ὅς πλού­σι­ος ὤν ἐν ἐ­λέ­ει, δι’ ἡ­μᾶς ἐ­πτώ­χευ­σε, γε­νό­με­νος κα­θ’ ἡ­μᾶς, ἵ­να ἡ­μεῖς πλου­τή­σω­μεν τήν Βα­σι­λεί­αν αὐ­τοῦ. Καί δεῖ οὖν καί ἡ­μᾶς μι­μη­τάς γε­νέ­σθαι αὐ­τοῦ, καί δι’ αὐ­τόν πά­ντα ὑ­πο­μεῖ­ναι, προ­κό­πτο­ντας ἐν ταῖς ἐ­ντο­λαῖς αὐ­τοῦ ἡ­μέ­ρας καί νυ­κτός· αὐ­τός γάρ ὁ Κύ­ρι­ος εἶ­πεν·

Εἴ τις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλ­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τόν, καί ἀ­ρά­τω τόν σταυ­ρόν αὑ­τοῦ, καί ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι· ὅ­περ ἐ­στι, πα­ρε­σκευ­α­σμέ­νον ἀ­εί μέ­χρι θα­νά­του πρός πᾶ­σαν ἐκ­πλή­ρω­σιν τῶν αὐ­τοῦ ἐ­ντο­λῶν· καί πει­νᾶ­σαι ἔ­χεις, καί δι­ψῆ­σαι, καί γυ­μνη­τεῦ­σαι, ὑ­βρι­σθῆ­ναι τε καί χλευ­α­σθῆ­ναι, ὀ­νει­δι­σθῆ­ναι, καί δι­ω­χθῆ­ναι, καί πολ­λοῖς ἄλ­λοις πε­ρι­α­χθῆ­ναι λυ­πη­ροῖς, οἷς ἡ κα­τά Θε­όν ζω­ή χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται· καί ὅ­ταν ταῦ­τα πά­ντα πά­θῃς, Χαῖ­ρε, φη­σίν, ὅ­τι ὁ μι­σθός σου πο­λύς ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς· ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ τῶ Κυ­ρί­ῳ ἡ­μῶν, ᾧ ἡ δό­ξα εἰς τούς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ταῦ­τα πά­ντα οὕ­τω κα­θο­μο­λο­γεῖς, ἐ­π’ ἐλ­πί­δι τῆς δυ­νά­με­ως τοῦ Θε­οῦ, καί ἐν ταύ­ταις ταῖς ὑ­πο­σχέ­σε­σι δι­α­καρ­τε­ρεῖν συ­ντάσ­σῃ μέ­χρι τέ­λους ζω­ῆς, χά­ρι­τι Χρι­στοῦ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Καί εὐ­θύς ἐ­πεύ­χε­ται ὁ Ἱ­ε­ρεύς.

Ὁ πα­νοι­κτίρ­μων οὖν Θε­ός καί πο­λυ­έ­λε­ος, ὁ τά ἄ­χρα­ντα σπλάγ­χνα τῆς αὐ­τοῦ ἀ­νε­ξι­χνι­ά­στου ἀ­γα­θό­τη­τος ὑ­πα­νοί­γων πα­ντί τῷ προ­σερ­χο­μέ­νῳ αὐ­τῷ, πό­θῳ καί ἀ­γά­πῃ θερ­μῇ· ὁ εἰ­πών ὅ­τι ἐ­πι­λή­σε­ται γυ­νή τά ἔκ­γο­να αὐ­τῆς, ἤ ἐ­γώ ἀ­πι­λή­σο­μαί σου· ὁ καί τόν σόν πό­θον εἰ­δώς, καί τῇ προ­θέ­σει σου ἐ­πι­βάλ­λων τήν πα­ρ’ αὐ­τοῦ δύ­να­μιν, πρός ἐκ­πλή­ρω­σιν τῶν αὐ­τοῦ ἐ­ντο­λῶν, ἐ­πι­λά­βοι­το, καί ἐ­πα­να­γκα­λί­σαι­το, καί ὑ­πε­ρα­σπί­σαι σου, καί γέ­νοι­τό σοι τεῖ­χος ὀ­χυ­ρόν ἀ­πο προ­σώ­που ἐ­χθροῦ, πέ­τρα ὑ­πο­μο­νῆς, πα­ρα­κλή­σε­ως ἀ­φορ­μή, εὐ­το­νί­ας χο­ρη­γός, εὐ­ψυ­χί­ας πο­ρι­σμός, ἀν­δρεί­ας συ­να­γω­νι­στής· συ­κοι­τα­ζό­με­νος, συ­να­νι­στά­με­νος, γλυ­καί­νων καί εὐ­φραί­νων σου τήν καρ­δί­αν τῇ πα­ρα­κλή­σει τοῦ Ἁ­γί­ου αὐ­τοῦ Πνεύ­μα­τος, ἀ­ξι­ῶν σε καί τῆς με­ρί­δος τῶν ἁ­γί­ων καί ὁ­σί­ων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, Ἀ­ντω­νί­ου, Εὐ­θυ­μί­ου, Σάβ­βα, καί τῶν σύν αὐ­τοῖς· (Ἐ­πί δέ Γυ­ναι­κῶν· Τῆς ἁ­γί­ας Πρω­το­μάρ­τυ­ρος Θέ­κλης, Εὐ­πρα­ξί­ας, Ὀ­λυ­μπι­ά­δος, καί τῶν σύν αὐ­ταις) με­θ’ ὧν καί κλη­ρο­νο­μή­σεις τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν, ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ τῷ Κυ­ρί­ῳ ἡ­μῶν· ᾧ ἡ δό­ξα καί τό κρά­τος καί ἡ βα­σι­λεί­α, καί ἡ δύ­να­μις, σύν τῷ Πα­τρί, καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Εἶ­τα κλί­να­ντος αὐ­τοῦ τήν κε­φα­λήν, καί τοῦ Δι­α­κό­νου εἰ­πό­ντος·

Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν·

Τί­θη­σιν ὁ Ἱ­ε­ρεύς ἐ­πά­νω αὐ­τοῦ τό σχη­μα­το­λό­γι­ον, καί λέ­γει τήν Εὐ­χήν ταύ­την εἰς ἐ­πή­κο­ον πά­ντων.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ ἀ­ξί­ους εἶ­ναι νο­μο­θε­τή­σας τούς τά βι­ω­τι­κά πά­ντα κα­τα­λι­πό­ντας, καί συγ­γέ­νει­αν, καί φί­λους, καί ἀ­κο­λου­θή­σα­ντάς σοι, πρόσ­δε­ξαι καί τόν δοῦ­λον σου (τόν δε), τόν ἀ­πο­τα­ξά­με­νον πᾶ­σι τού­τοις, κα­τά τάς Ἁ­γί­ας ἐ­ντο­λάς σου, καί ὁ­δή­γη­σον αὐ­τόν ἐν τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ σου, προ­σπί­πτο­ντά σοι ἀ­με­τε­ω­ρί­στως· τεί­χι­σον αὐ­τόν ἐν τῇ δυ­νά­μει τοῦ Ἁ­γί­ου σου Πνεύ­μα­τος, εἰς τό δύ­να­σθαι ἐ­νερ­γεῖν κα­τ’ αὐ­τοῦ πᾶ­σαν ἐ­να­ντί­αν μη­χα­νήν, ὑ­πο­μο­νήν αὐ­τῷ δω­ρού­με­νος, πρός τό εὐ­α­ρε­στεῖν σοι δι­α­πα­ντός· πρε­σβεί­αις τῆς ὑ­πε­ρα­γί­ας Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου, καί πά­ντων τῶν Ἁ­γί­ων, τῶν ἀ­π’ αἰ­ῶ­νός σοι εὐ­α­ρε­στη­σά­ντων. Ὅ­τι εὐ­λό­γη­ται, καί δε­δό­ξα­σται τό πά­ντι­μον καί με­γα­λο­πρε­πές ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ὁ Ἱε­ρεύς. Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Ὁ Δι­α­κο­νος. Τάς κε­φα­λάς ἡ­μῶν τῷ Κυ­ρί­ῳ κλί­νω­μεν.

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ἡ ἐλ­πίς καί κα­τα­φυ­γή πά­ντων τῶν ἐλ­πι­ζό­ντων ἐ­πί σέ, ὁ δι­α­φό­ρους ὁ­δούς σω­τη­ρί­ας ἡ­μῖν ὑ­πο­δεί­ξας, δι­ά τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ σου, πρόσ­δε­ξαι τόν δοῦ­λον σου (τόν δε), τόν ἀ­πο­λι­πό­ντα τάς κο­σμι­κάς ἐ­πι­θυ­μί­ας, καί ἑ­αυ­τόν προ­σε­νέ­γκα­ντα σοί τῷ Δε­σπό­τῃ, θυ­σί­αν ζῶ­σαν, εὐ­ά­ρε­στον. Πε­ρί­ε­λε ἀ­π’ αὐ­τοῦ πᾶ­σαν σαρ­κι­κήν ἐ­πι­θυ­μί­αν, καί τάς ἀ­λό­γους προ­λή­ψεις· ἵ­να τῇ ἀ­φαι­ρέ­σει τῶν ἀ­ναι­σθή­των τρι­χῶν, συ­να­πο­βά­λη­ται καί τάς ἀ­λό­γους ἐν­θυ­μή­σεις τε καί πρά­ξεις, καί ἀ­ξι­ω­θῇ ἀ­να­λα­βεῖν τόν ζυ­γόν σου τόν χρη­στόν, καί τό ἐ­λα­φρόν σου φορ­τί­ον, καί ἆ­ραι τόν σταυ­ρόν, καί ἀ­κο­λου­θῆ­σαί σοι τῷ Δε­σπό­τῃ. Δι­α­τή­ρη­σον αὐ­τόν εἰς τόν σόν ἁ­γι­α­σμόν, καί δώ­ρη­σαι αὐ­τῷ πρό­θε­σιν ἀ­γα­θήν, ἐν τῇ τη­ρή­σει τῶν Ἁ­γί­ων σου ἐ­ντο­λῶν, συ­να­ρι­θμῶν αὐ­τόν, ἐν και­ρῷ εὐ­θε­τῳ, τῷ χο­ρῷ τῶν ἐ­κλε­κτῶν σου. Χά­ρι­τι, καί φι­λαν­θρω­πί­ᾳ τοῦ μο­νο­γε­νοῦς σου Υἱ­οῦ, με­θ’ οὗ εὐ­λο­γη­τός εἶ, σύν τῷ πα­να­γί­ῳ καί ἀ­γα­θῷ, καί ζω­ο­ποι­ῷ σου Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Εἶ­τα ἐ­κτεί­νας τήν χεῖ­ρα αὐ­τοῦ ὁ Ἱ­ε­ρεύς εἰς τό ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον, λέ­γει:

Ἰ­δού ὁ Χρι­στός ἀ­ο­ρά­τως ἐ­νταῦ­θα πά­ρε­στι. Βλέ­πε, ὅ­τι οὐ­δείς σε ἀ­να­γκά­ζει ἐλ­θεῖν ἐ­πί τοῦ­το ό σχῆ­μα. Βλέ­πε, ὅ­τι σύ ἐκ προ­θέ­σε­ως θέ­λεις τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου, καί ἀγ­γε­λι­κοῦ σχή­μα­τος.

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τί­μι­ε Πά­τερ, ἐκ προ­θέ­σε­ως.

Καί με­τά τό συ­ντά­ξα­σθαι, ἐ­πι­θείς ὁ Ἱ­ε­ρεύς τό ψα­λί­δι­ον ἐ­πί τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, λέ­γει πρός αὐ­τόν·

Λά­βε τό ψα­λί­δι­ον, καί ἐ­πί­δος μοι αὐ­τό.

Ὅ­περ λα­βών ὁ ἱ­ε­ρεύς, καί αὖ­θις ἐ­πι­θείς τῷ Εὐ­αγ­γε­λί­ῳ, λέ­γει πά­λιν πρός αὐ­τόν τά αὐ­τά. Τού­του δέ τρίς γε­νο­μέ­νου, τε­λευ­ταῖ­ον, ἐ­πι­δό­ντος αὐ­τοῦ τό ψα­λί­δι­ον, λέ­γει πρός αὐ­τόν ὁ ἱ­ε­ρεύς.

Ἰ­δού ἐκ χει­ρός τοῦ Χρι­στοῦ λαμ­βά­νεις αὐ­τό. Βλέ­πε δέ τί­­νι προ­σέρ­χῃ, τί­νι συ­ντάσ­σῃ, καί τί­νι ἀ­πο­τάσ­σῃ.

Με­τά τᾶ­υ­τα κρα­τῶν ὁ Ἱ­ε­ρεύς τό ψα­λί­δι­ον λέ­γει:

Εὐ­λο­γη­τός ὁ Θε­ός ὁ θέ­λων πά­ντας ἀν­θρώ­πους σω­θῆ­ναι, καί εἰς ἐ­πί­γνω­σιν ἀ­λη­θεί­ας ἐλ­θεῖν, ὁ ὤν εὐ­λο­γη­τός εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Εἶ­τα κου­ρεύ­ει αὐ­τόν ὁ Ἱ­ε­ρεύς, σταυ­ρο­ει­δῶς λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), κεί­ρε­ται τήν κό­μην τῆς κε­φα­λῆς αὐ­τοῦ, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Καί ψάλ­λε­ται πα­ρά τῶν Ἀ­δελ­φῶν τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Εἶ­τα ἐν­δύ­ει αὐ­τόν τό ἱ­μά­τι­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ἐν­δύ­ε­ται χι­τῶ­να ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ως, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τήν ζώ­νην, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), πε­ρι­ζω­νύ­ε­ται τήν ὀ­σφύν αὑ­τοῦ δύ­να­μιν ἀ­λη­θεί­ας, εἰς νέ­κρω­σιν σώ­μα­τος, καί ἀ­να­καί­νι­σιν πνεύ­μα­τος, ἐν ὀ­νό­μα­τι τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τό κα­λυμ­μαύ­χι­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), κα­λύ­πτε­ται πε­ρι­κε­φα­λαί­αν ἐλ­πί­δα σω­τη­ρί­ας, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τό παλ­λί­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), λαμ­βά­νει τό παλ­λί­ον, τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου καί Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, εἰς στο­λήν ἀ­φθαρ­σί­ας καί σε­μνό­τη­τος, ἐν ὀ­νό­μα­τι τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τά σαν­δά­λι­α, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ὑ­πο­δεῖ­ται σαν­δά­λι­α εἰς ἑ­τοι­μα­σί­αν τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς εἰ­ρή­νης, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τόν μαν­δύ­αν, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ἔ­λα­βε τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου καί Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν.

Εἶ­τα· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν·

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, εἰ­σά­γα­γε τόν δοῦ­λον σου (δεῖ­να) εἰς τήν πνευ­μα­τι­κήν σου αὐ­λήν, α­κί συ­γκα­τα­ρί­θμη­σον αὐ­τόν τῷ λο­γι­κῷ σου ποι­μνί­ῳ. Κά­θα­ρον αὐ­τοῦ τό φρό­νη­μα ἀ­πό τῶν σαρ­κι­κῶν ἐ­πι­θυ­μι­ῶν, καί τῆς κε­νῆς ἀ­πά­της τοῦ βί­ου τού­του· καί δός αὐ­τῷ ἀ­δι­α­λεί­πτως μνη­μο­νεύ­ειν τῶν ἀ­πο­κει­μέ­νων ἀ­γα­θῶν τοῖς ἀ­γα­πῶ­σι σε, καί σταυ­ρώ­σα­σιν ἑ­αυ­τούς τῷ βί­ῳ, δι­ά τήν βα­σι­λεί­αν σου. Σύ γάρ εἶ ὁ ποι­μήν καί ἐ­πί­σκο­πος τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν, καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, τῷ Πα­τρί καί τῷ Υἱ­ῷ καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν, καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων . Ἀ­μήν.

Καί εἰ μέν οὐκ ἔ­στι Λει­τουρ­γί­α, λέ­γο­νται τά Εἰ­ρη­νι­κά ταῦ­τα, καί τό Ἀ­πο­στο­λο­ευ­άγ­γε­λον· καί δί­δο­ται τῷ ἀ­πο­κα­ρέ­ντι κη­ρός, τό Ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον, ἤ Σταυ­ρός· καί γί­νε­ται ὁ Ἀ­σπα­σμός.

Ἐν εἰ­ρή­νη τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ Χο­ρός· Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Ὑ­πέρ τῆς εἰ­ρή­νης τοῦ σύ­μπα­ντος κό­σμου.

Ὑ­πέρ τοῦ Ἀ­δελ­φοῦ ἡ­μῶν (τοῦ δε) καί τῆς πα­ρά Θε­οῦ σκέ­πης, καί βο­η­θεί­ας αὐ­τοῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ἀ­μέ­μπτως, ἀ­κα­τα­κρί­τως, καί ἀ­νε­μπο­δί­στως δι­α­νύ­σαι αὐ­τόν τόν σκο­πόν τοῦ μο­να­στι­κοῦ Σχή­μα­τος, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ δι­ά­γειν αὐ­τόν ἐν πά­σῃ εὐ­σε­βεί­ᾳ, καί εὐ­λα­βεί­ᾳ, καί σε­μνό­τη­τι, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ἀ­πο­θέ­σθαι αὐ­τόν, τόν πα­λαι­όν ἄν­θρω­πον, καί ἐν­δύ­σα­σθαι τόν νέ­ον, τόν κα­τά Θε­όν κτι­σθέ­ντα, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ ἀ­φέ­σε­ως, καί συγ­χω­ρή­σε­ως τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν αὐ­τοῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ρυ­σθῆ­ναι αὐ­τόν καί ἡ­μᾶς ἀ­πό πά­σης θλί­ψε­ως.

Ἀ­ντι­λα­βοῦ, σῶ­σον, ἐ­λέ­η­σον καί δι­α­φύ­λα­ξον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ός     τῆ σῆ χά­ρι­τι.

Τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­χρά­ντου, ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νης, ἐν­δό­ξου Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας με­τά πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων μνη­μο­νεύ­σα­ντες, ἑ­αυ­τούς καί ἀλ­λή­λους καί πᾶ­σαν τήν ζω­ήν ἡ­μῶν Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ πα­ρα­θώ­με­θα.

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς:

Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, τῷ Πα­τρί καί τῷ Υἱ­ῷ καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὅ­σοι εἰς Χρι­στόν ἐ­βα­πτί­σθη­τε, Χρι­στόν ἐ­νε­δύ­σα­σθε. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, κτλ.

Προ­κεί­με­νον. Κύ­ρι­ος φω­τι­σμός­ μου καί σω­τήρ μου.

Στίχ. Κύ­ρι­ος ὑ­πε­ρα­σπι­στής τῆς ζω­ῆς μου.

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος

Πρός Ἐ­φε­σί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τό Ἀ­νά­γνω­σμα.

κεφ. στ΄10

Ἀ­δελ­φοί ἐν­δυ­να­μοῦ­σθε ἐν Κυ­ρί­ῳ, ἐν­δυ­να­μοῦ­σθε ἐν Κυ­ρί­ῳ καὶ ἐν τῷ κρά­τει τῆς ἰ­σχύ­ος αὐ­τοῦ. ἐν­δύ­σα­σθε τὴν πα­νο­πλί­αν τοῦ Θε­οῦ πρὸς τὸ δύ­να­σθαι ὑ­μᾶς στῆ­ναι πρὸς τὰς με­θο­δεί­ας τοῦ δι­α­βό­λου· ὅ­τι οὐκ ἔ­στιν ἡ­μῖν ἡ πά­λη πρὸς αἷ­μα καὶ σάρ­κα, ἀλ­λὰ πρὸς τὰς ἀρ­χάς, πρὸς τὰς ἐ­ξου­σί­ας, πρὸς τοὺς κο­σμο­κρά­το­ρας τοῦ σκό­τους τοῦ αἰ­ῶ­νος τού­του, πρὸς τὰ πνευ­μα­τι­κὰ τῆς πο­νη­ρί­ας ἐν τοῖς ἐ­που­ρα­νί­οις. δι­ὰ τοῦ­το ἀ­να­λά­βε­τε τὴν πα­νο­πλί­αν τοῦ Θε­οῦ, ἵ­να δυ­νη­θῆ­τε ἀ­ντι­στῆ­ναι ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ τῇ πο­νη­ρᾷ καὶ ἅ­πα­ντα κα­τερ­γα­σά­με­νοι στῆ­ναι. στῆ­τε οὖν πε­ρι­ζω­σά­με­νοι τὴν ὀ­σφὺν ὑ­μῶν ἐν ἀ­λη­θεί­ᾳ, καὶ ἐν­δυ­σά­με­νοι τὸν θώ­ρα­κα τῆς δι­και­ο­σύ­νης, καὶ ὑ­πο­δη­σά­με­νοι τοὺς πό­δας ἐν ἑ­τοι­μα­σί­ᾳ τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς εἰ­ρή­νης, ἐ­πὶ πᾶ­σιν ἀ­να­λα­βό­ντες τὸν θυ­ρε­ὸν τῆς πί­στε­ως, ἐν ᾧ δυ­νή­σε­σθε πά­ντα τὰ βέ­λη τοῦ πο­νη­ροῦ τὰ πε­πυ­ρω­μέ­να σβέ­σαι· καὶ τὴν πε­ρι­κε­φα­λαί­αν τοῦ σω­τη­ρί­ου δέ­ξα­σθε, καὶ τὴν μά­χαι­ραν τοῦ Πνεύ­μα­τος, ὅ ἐ­στι ρῆ­μα Θε­οῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α. Οὗ­τος ὁ πτω­χός ἐ­κέ­κρα­ξε.

Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Καί ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, Εἰρήνη πᾶσι.

Καί τῷ πνεύματί σου.

Ἐκ τοῦ κα­τά Ματ­θαῖ­ον ἁγίου Εὐαγγελίου τό ἀνά­γνω­­­­σμα πρόσχωμεν.

Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι.

κεφ. ι΄37

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὁ φι­λῶν πα­τέ­ρα, ἤ μη­τέ­ρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὁ φι­λῶν υἱ­ὸν ἢ θυ­γα­τέ­ρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὃς οὐ λαμ­βά­νει τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ καὶ ἀ­κο­λου­θεῖ ὀ­πί­σω μου, οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος. Δεῦ­τε πρός με πά­ντες οἱ κο­πι­ῶ­ντες καὶ πε­φορ­τι­σμέ­νοι, κἀ­γὼ ἀ­να­παύ­σω ὑ­μᾶς. ἄ­ρα­τε τὸν ζυ­γόν μου ἐφ᾿ ὑ­μᾶς καὶ μά­θε­τε ἀπ᾿ ἐ­μοῦ, ὅ­τι πρᾷ­ός εἰ­μι καὶ τα­πει­νὸς τῇ καρ­δί­ᾳ, καὶ εὑ­ρή­σε­τε ἀ­νά­παυ­σιν ταῖς ψυ­χαῖς ὑ­μῶν· ὁ γὰρ ζυ­γός μου χρη­στὸς καὶ τὸ φορ­τί­ον μου ἐ­λα­φρόν ἐ­στιν.

Δι­ά­κο­νος· Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πέρ ἀ­φέ­σε­ως, καί συγ­χω­ρή­σε­ως τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν τοῦ δού­λου τοῦ Θε­οῦ (τοῦ δε).

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἐ­λε­ή­μων καί φι­λάν­θρω­πος Θε­ός ὑ­πάρ­χεις κτλ.

Καί δί­δω­σιν αὐ­τῷ τόν Σταυ­ρόν, λέ­γων·

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Εἴ­ τις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἀ­κο­λου­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τόν, καί ἀ­ρά­τω τόν σταυ­ρόν αὑ­τοῦ,καί ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι.

Καί τό κη­ρί­ον ἁ­πτό­με­νον, λέ­γων·

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Οὕ­τω λαμ­ψά­τω τό φῶς ὑ­μῶν ἔ­μπρο­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὅ­πως εἴ­δω­σι ὑ­μῶν τά κα­λά ἔρ­γα καί δο­ξά­σω­σι τόν Πα­τέ­ρα ἡ­μῶν τό­ν ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς.

Καί γί­νε­ται ὁ Ἀ­σπα­σμός, ἐν ᾧ ψάλ­λε­ται τό πα­ρόν

Ἰ­δι­ό­με­λον. Ἦ­χος α΄

Ἐ­πι­γνῶ­μεν ἀ­δελ­φοί, τοῦ μυ­στη­ρί­ου τήν δύ­να­μιν· τόν γάρ ἐκ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας πρός τήν πα­τρι­κήν ἑ­στί­αν ἀ­να­δρα­μό­ντα Ἄ­σω­τον Υἱ­όν, ὁ πα­νά­γα­θος Πα­τήρ προ­ϋ­πα­ντή­σας ἀ­σπά­ζε­ται, καί πά­λιν τῆς ἰ­δί­ας δό­ξης χα­ρί­ζε­ται τά γνω­ρί­σμα­τα, καί μυ­στι­κήν τοῖς ἄ­νω ἐ­πι­τε­λεῖ εὐ­φρο­σύ­νην, θύ­ων τόν μό­σχον τόν σι­τευ­τόν· ἵ­να ἡ­μεῖς ἀ­ξί­ως πο­λι­τευ­σώ­με­θα, τοῦ­τε θύ­σα­ντος φι­λαν­θρώ­που Πα­τρός, καί τοῦ ἐν­δό­ξου θύ­μα­τος, τοῦ Σω­τῆ­ρος τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Καί με­τά τόν ἀ­σπα­σμόν, γί­νε­ται Ἀ­πό­λυ­σις.

Ἵ­στέ­ον ὅ­τι, ὁ τοι­οῦ­τον Μο­να­χός ὀ­φεί­λει προ­σκαρ­τε­ρεῖν ἐν τῇ Ἐκ­κλη­σί­ᾳ ἡ­μέ­ρας πέ­ντε, σχο­λά­ζων ἀ­πό πα­ντός ἔρ­γου, πλήν ἀ­να­γνώ­σε­ως, εἰ ἐ­πί­στα­ται.

ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ

'Οταν έχει Λιτή και Αρτοκλασία, η τάξη κατά το τυπικόν της Εκκλησίας της Κύπρου έχει ως εξής: Όταν Ο Ιερεύς εκφωνεί εις τον Εσπερινόν Είη το κράτους της Βασιλείας σου ευλογημένον, και δεδοξασμένον, και πριν τα Απόστιχα, ο Χορός, ψάλλοντας την Λιτή της εορτή, τα Εξαπτέρυγα, ο Σταυρός, ο Ιερεύς και ο Διάκονος θυμιάζοντας την Εικόνα της εορτής, και όλος ο λαός, εξέρχονται της εκκλησίας δια της Δυτικής Πύλης και κάνουν περιφορά της εκκλησίας. Φτάνοντας πάλιν εις την Δυτική Πύλη, η Εικόνα κρατείται ψηλά και ο λαός περνά από κάτω.

Μετά η Εικόνα  τοποθετείται σε προσκυνητάριον  έξω της εκκλησίας (η μέσα στο συνήθη προσκυνητάριον) και λέγει ο Διάκονος:

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς, ύψωσον κέρας χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφ' ημάς τα ελέη σου τα πλούσια, πρεσβείαις της παναχράντου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα - ιδρυτού και προστάτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου,  των εν αγίοις πατέρων  ημών μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος πατριαρχών Αλεξανδρείας, Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος των θαυματουργών των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των αγίων ενδόξων μεγάλων μαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και Δημητρίου του μυροβλήτου, Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, [του αγίου της ημέρας] ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων σου των Αγίων·  ικετεύομεν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.  

ΧΟΡΟΣ

Κύριε ελέησον[3].[και μετά από κάθε αίτηση]

Έτι δεόμεθα υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [του διένος],  και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, (δεινά)  των επιτελούντων την αγίαν εορτήν ταύτην. 

Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν εκκλησίαν ταύτην, την νήσον ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου· υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθών και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσει πάσαν οργήν και νόσον την καθ' ημών κινουμένην και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής και ελεήσαι ημάς.

Έτι δεόμεθα υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών και ελεήσαι ημάς.

ΙΕΡΕΥΣ:

Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν, και ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα επί ταις αμαρτίαις ημών και ελεήσαι ημάς.

Ελεήμων γαρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς ευλογών τον λαόν

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:Tας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι, Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, πρεσβείαις της παναχράντου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα - ιδρυτού και προστάτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου,  των εν αγίοις πατέρων  ημών μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος πατριαρχών Αλεξανδρείας, Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος των θαυματουργών των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των αγίων ενδόξων μεγάλων μαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και Δημητρίου του μυροβλήτου, Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, [του αγίου της ημέρας] ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων σου των Αγίων· ευπρόσδεκτον ποίησον την δέησιν ημών· δώρησαι ημίν την άφεσιν των παραπτωμάτων ημών· σκέπασον ημάς εν τη σκέπη των πτερύγων σου· αποδίωξον αφ' ημών πάντα εχθρόν και πολέμιον· ειρήνευσον ημών την ζωήν· Κύριε, ελέησον ημάς και τον κόσμον σου και σώσον τας ψυχάς ημών, ως αγαθός και φιλάνυρωπος.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και όσον χρόνον ο Ιερεύς και ο λαός προσκυνούν την εικόνα, ο χορός ψάλλει:

Ήχος β΄

 Πρόσδεξαι, Κύριε, την δέησιν ημών των αμαρτωλών, ως προσεδέξω Άβελ τα δώρα, Αβραάμ την θυσίαν και Πέτρου την μετάνοιαν, του τελώνου τον στεναγμόν και της πόρνης τα δάκρυα, των μυροφόρων γυναικών τα θυμιάματα, του ληστού την ομολογίαν, την επί του Σταυρού και επάκουσον ημών δεομένων σου.

Της οργής σου την αγανάκτησιν εις ειρήνην μετάβαλε και σώσον τον κόσμον σου, μόνε αγαθέ και φιλάνθρωπε.

Χαίρε, Μαρία Θεοτόκε, ο ναός ο ακατάλυτος, μάλλον δε ο άγιος· καθώς βοά ο προφήτης, άγιος ο ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ, του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Και αμέσως μετά ο χορός ψάλλει τα Απόστιχα.

Είτα την ωδήν Συμεών του θεοδόχου (Λουκ. β' 29).

ΙΕΡΕΥΣ

Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.

ΧΟΡΟΣ

ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.  

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο χορός ψάλλει τα Απολυτίκια αλλά όχι το  Θεοτοκίον. Ο Ιερεύς έρχεται με το θυμιατό επί το τραπέζι με τους άρτους ψάλλοντας το Νυν και αεί... Ο Διάκονος στέκει απέναντι του Ιερέως κρατώντας εικόνα της Θεοτόκου και λαμπάδα. Είτα ο Ιερεύς θυμιά σταυροειρώς ψάλλοντας το:

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία· ο Κύριος μετά σου· ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου...

ΧΟΡΟΣ: ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον.  

ΙΕΡΕΥΣ

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο ευλογήσας τους πέντε άρτους εν τη ερήμω, και εξ αυτών πεντακισχιλίους άνδρας χορτάσας, Αυτός ευλόγησον και τους άρτους τούτους, τον σίτον, τον οικον και το έλαιον, και πλήθυνον αυτά εν τη αγία Εκκλησία, τη πόλει (Μονή, Κώμη) και τη νήσω ταύτην, εν τοις οίκοις των εορταζόντων και εις τον κόσμον σου άπαντα·   και τους εξ αυτών μεταλαμβάνοντας πιστούς δούλους σου αγίασον.

Ότι συ ει ο ευλογών και αγιάζων τα σύμπατα, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν συν τω ανάρχω σου Πατρί και το παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και υψώνει ο Ιερεύς, έναν άρτον, και τυπώσας εν αυτώ Σταυρόν, ψάλλει το:

Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν· οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.

Είτα εισέρχεται ο Ιερεύς εις το Ιερό. Οι δε Χοροί επαναλαμβάνουσι το αυτό δίς και ευθύς το:

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. [3]

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον.

Ο Ιερεύς εξερχόμενος ευλογεί τον λαόν λέγων

Ευλογία Κυρίου και έλεος Αυτού έλθοι εφ’ ημάς, τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ: Δόξα σοι  ο Θεός ημών, δόξα σοι.

ΧΟΡΟΣ

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ελέησον.[3] Πάτερ Άγιε ευλόγησον.

ΙΕΡΕΥΣ

[Ο Αναστάς εκ νεκρών] Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα - ιδρυτού και προστάτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου,  του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, του αγίου ενδόξου Μεγαλομάτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, [του αγίου της ημέρας] ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

ΧΟΡΟΣ

Στερεώσαι Κύριος ο Θεός την αγίαν και αμώμητον πίστιν των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, συν τη αγία Εκκλησία και κώμη ταύτη εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Αιωνία η μνήμη των μακαρίων και αοιδίμων κτητόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης και πάντων των ορθοδόξων.

ΙΕΡΕΥΣ

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.